ής, ές [ῠ]
      1 act. qui atteint le but ; fig. qui obtient ce qu’il souhaite, ESCHL. Suppl. 744 ; ISOCR. 239 a ; avec le gén. PLAT. Sis. 391 d ; d’où abs. qui réussit, heureux : ἔν τινι, ARSTT. Div. per somn. 2 ; DS. 4, 83 ; κατά τι, POL. 5, 102, 1, en qqe ch. ;
      2 pass. facile à atteindre, APP. Syr. 25.

• Cp. -έστερος, PLAT. l. c.

Étym. ἐπιτυγχάνω.

ές, (< ἐπιτυγχάνω) hitting the mark, successful (opp. ἀποτυχής, Pl. Sis. 391c (Comp.)), κότος A. Supp. 744 Turneb. (lyr.); ἔν τινι Arist. Div. Somn. 463b19, D.S. 4.83 ; κατά τι Plb. 5.102.1 ; ἐς πάντα App. BC 2.149 (Sup.); c. gen., ἐ. τῶν καιρῶν δόξα that always hits the right nail on the head, Isoc. 12.30. Adv. -χῶς, εἰπεῖν Pl. Phlb. 38d ; διειλέχθαι Isoc. 12.230, cf. Plu. Mar. 17, Aët. 9.28. Pass., easy to hit, εὔβλητοι καὶ ἐ. App. Syr. 35.

ές, das Ziel treffend, erreichend, βέλη App.; gew. übertr., seine Absicht, seinen Wunsch erreichend, erlangt habend, ἔπλευσαν ὧδ' ἐπιτυχεῖ κότῳ Aesch. Suppl. 725 ; τοῦ μὴ ὄντος ἐπιτυχέστερος Plat. Sis. 391d ; δόξαν ἐπιτυχῆ τῶν καιρῶν ἔχειν καὶ δυναμένην στοχάζεσθαι τοῦ συμφέροντος Isocr. 12.30 ; glücklich, Pol. 3.15.6 ; ἐν ταῖς πράξεσιν DS. 4.83, u. öfter bei Sp.
Pass. leicht zu treffen, zu erreichen, τοῖς πολεμίοις εὔβλητοι καὶ ἐπιτυχεῖς ὄντες App. Syr. 35.
• Adv. treffend, εἰπών Plat. Phil. 38d ; Folgde : προηγόρευε Plut. Mar. 17 ; ἐπιτ. διειλεγμένος, mit Erfolg, Isocr. 12.230.