ῆς (ἡ) :
      1 action d’en référer ou d’en appeler à : εἴς τινα, THC. 5, 41 ; πρός τινα, DÉM. 900, 1, à un arbitre ; εἰς ἐπιτροπὴν ἔρχεσθαι, DÉM. 897, 1, recourir à un arbitrage ;
      2 droit de décider, pouvoir d’un arbitre : τινὶ ἐπ. διδόναι, HPC. 25, 27 ; POL. 18, 22, 5, donner à qqn un droit d’arbitrage ; ἐπ. λαϐεῖν, POL. 3, 15, 7, recevoir de pleins pouvoirs pour traiter ; d’où décision d’un arbitrage ; εἰς ἐπ. ἑαυτὸν διδόναι, POL. 2, 11, 8, etc. s’en remettre à l’arbitrage de qqn ;
      3 tutelle, administration d’un tuteur, PLAT. Leg. 924 b ; LYS. (HARP. SUID. v° καρποῦ δίκη) ;
      4 action intentée par un pupille à son tuteur dans le délai de cinq ans après la majorité, LYS. fr. 15 ; DÉM. 861 fin ; PLUT. M. 844 c, etc.

Étym. ἐπιτρέπω.

ἡ, reference, esp. to an arbiter in decision of a law-suit, ἠξίουν δίκης ἐπιτροπὴν σφίσι γενέσθαι ἢ ἐς πόλιν τινὰ ἢ ἰδιώτην Th. 5.41 ; ἡ ἐ. τούτῳ πρὸς Παρμένοντα γέγονε D. 33.23 ; εἰς ἐ. ἔρχεσθαι ib. 14 ; ἡ ἐ. ἐγένετό μοι ib. 16 ; τὴν ἐ. λῦσαι ibid. ; ἀνέντες τὴν ἐ. having declined it, Th. 5.31. generally, power to decide, ἐ. διδόναι τινὶ περί τινος Hp. Decent. 17, cf. Schwyzer 195.10 (Crete (from Delos), ii BC); διδόναι τῇ συγκλήτῳ τὴν ἐ. Plb. 18.39.5 ; διδόναι ἑαυτοὺς εἰς ἐ., or τὴν ἐ. διδόναι περὶ σφῶν αὐτῶν, Lat. dedere se in fidem, to surrender absolutely, Id. 2.11.8, 15.8.14, etc. ; ἐ. λαβεῖν εἰς τὸ διαλῦσαι to receive full powers to treat, Id. 3.15.7, cf. D.H. 2.45, D.S. 17.47 ; μετ’ ἐξουσίας καὶ ἐ. Act. Ap. 26.12.
guardianship, Pl. Lg. 924b, etc. ; ἐπιτροπῆς κατάστασις, διαδικασία, Arist. Ath. 56.6 ; ἀποχὴ τῆς ἐ. POxy. 898.24 (ii AD); ἐπιτροπῆς δικάζεσθαι, of an action brought by a ward against a guardian, Lys. Fr. 27 ; καταγιγνώσκειν τὴν ἐ. D. 29.58 ; ἐπιτροπῆς κρίνειν τινά Plu. 2.844c.
office of a Roman procurator, ἡ τοῦ ἰδίου λόγου ἐ. BGU 16.8 (ii AD); generally, stewardship, PLond. 2.454.10 (iv AD).

ἡ (vgl. ἐπιτρέπω), das Anheimstellen, Ueberlassen, ἐξουσία ἐπ. νόμου Plat. defin. 415b ; bes. die Entscheidung Jemandes, ἠξίουν δίκης ἐπιτροπὴν γενέσθαι περὶ τῆς γῆς ἢ ἐς πόλιν τινὰ ἢ ἐς ἰδιώτην, = ἐπιτρέπεσθαι δίκην, Thuc. 5.41, vgl. ib. 31 ; bes. Entscheidung des Schiedsrichters, εἰς ἐπιτροπὴν ἔρχονται Dem. 33.14, sie gehen zu einem Vergleiche vor den Schiedsrichter, wofür nachher ἐπιτρέπουσι τῷ διαιτητῇ steht ; ἡ ἐπ. ἐγένετό μοι ib. 16 ; – Erlaubnis, Vollmacht, λαβεῖν Pol. 3.15.7 ; Dion.Hal. 2.45 ; DS. 17.47 ; – Aufsicht, Verwaltung, Vormundschaft, Plat. Legg. XI.924b ; ἐπιτροπῆς δίκη, Vormundschaftsklage, s. Böckh Staatsh. I p. 378 ff.; καταγνώσονται τὴν ἐπιτροπήν Dem. 29.58 ; vgl. ἔκρινεν αὐτοὺς ἐπιτροπῆς Plut. X oratt. Dem. A.; – δόντες ἑαυτοὺς εἰς τὴν τῶν Ῥωμαίων ἐπιτροπήν, sich in den Schutz der Römer begeben, Pol. 2.11.8, öfter, bes. deditio in fidem, wenn sich der Ueberwundene dem Sieger auf Gnade u. Ungnade ergibt.

ἐπι-τροπή, -ῆς, ἡ
(< ἐπιτρέπω), [in LXX: 2Ma.13:14 * ;]
power to decide, authority: Act.26:12.†
(AS)