ῆς (ἡ) :
      1 incision, coupure à la surface, ESCHN. 60, 43 ;
      2 abrégé, ARSTT. Probl. 9, titre ; ἐπ. τῆς οἰκουμένης, ATH. 20 b, abrégé de l’univers, en parl. de Rome ; particul. abrégé d’un ouvrage, CHRYSIPP. (DL. 191) ; SPT. 2Macc. 2, 26 et 28 ; CIC. Att. 5, 20, 1.

Étym. ἐπιτέμνω.

ἡ, (< ἐπιτέμνω) cutting on the surface, incision, τῆς κεφαλῆς Aeschin. 3.51, cf. Ph. Bel. 64.1.
epitome, abridgement, φυσικῶν Arist. Pr. 891a7 ; ἐ. καὶ στοιχείωσις Epicur. Ep. 1 p. 4U. ; title of works by Chrysippus, etc., Stoic. 2.5, etc. ; ἐ. κεφαλαιώδεις D.H. 1.5, cf. LXX 2 Ma. 2.28 ; ἐν ἐπιτομῇ briefly, Cic. Att. 5.20.1 ; ἐ. τῆς οἰκουμένης, of Rome, Ath. 1.20b.
right of cutting, εἰ δέ κα ἀμπέλους, ἐπιτομὰ ἔστω Supp.Epigr. 2.293.11 (Delph., iii/ii BC).

ἡ, das Einschneiden, verwunden obenauf, τῆς κεφαλῆς Aesch. 3.51. Vgl. ἐπιτέμνω. – Das Abkürzen eines Buches, der Auszug, Gramm.; ἐν ἐπιτομῇ, Cic. Att. 5.20, wie Plut. plac.phil. 3 u. A.; komisch heißt Rom ἐπιτομὴ τῆς οἰκουμένης, Ath. I.20b.

1. a cutting on the surface, incision , (Aeschines Orator)
2. an epitome, abridgment , [Refs 1st c.BCCicero, M. Tullius (ML)