ας (ἡ) [τᾰ]
   I (de ἐφίστημι) :
      1 attention, observation attentive, POL. 2, 2, 2 ; ATH. 66 b, etc. ;
      2 fonction de surveillant, d’où surveillance, direction, PLUT. Luc. 2, Nic. 28, etc. ; joint à ἀρχή, PLUT. M. 440 d ; p. ext. autorité, domination, DS. 20, 32 ;
   II (de ἐπίσταμαι) connaissance ou conscience qu’on a de qqe ch. ARÉT. Caus. m. diut. 1, 6.

➳ Ion. ARÉT. l. c.

Ion. -ίη, ἡ, = ἐπίστασις ΙΙ. 2, attention, care, ἐ. ποιεῖσθαί τινος Ph. 1.192, cf. Phld. Rh. 2.149 S. (prob.); ἐ. ἔχειν deserve attention, Ath. 2.66b.
recognition, ἐς ἐ. τῆς νούσου ἀφικνεόμενοι Aret. SD 1.6.
authority, dominion, πρὸς τὴν ἐ. αὐτῶν dominion over them, Str. 8.5.5; τὰς πόλεις ἠλευθέρου τῆς τῶν Καρχηδονίων ἐ. D.S. 20.32; abs., Plu. Luc. 2, Nic. 28; ἀρχικὴ ἐ. Stoic. 3.158, cf. 2.339 (pl.).

ἡ, = ἐπίστασις,
1) Aufmerksamkeit, Sp. ἐπιστασίαν ἔχειν, Aufm. verdienen, Ath. II.66d ; vgl. Lobeck zu Phryn. p. 528.
2) das Amt eines ἐπιστάτης, Herrschaft, Strab. VIII.365 ; τινός, Aufsicht über Jem., Plut. Alex. 7, neben ἀρχή de virt. mor. 1, der auch Lucull. 2 δεκτικώτερον ἐπιστασίας dem δυσαρκτότερον entgegensetzt ; τῶν Καρχηδονίων DS. 20.32 ; übh. Amt, App.