ής, ές, qui penche vers, enclin à, porté à : πρός τινα, HDN 5, 8, 2, favorable à qqn ; πρός τι, LUC. H. conscr. 60 ; ATH. 576 f ; εἴς τι, HDN 6, 9, 7, enclin à qqe ch.

• Cp. ἐπιρρεπέστερος, POL. 1, 55, 1 ; LUC. H. conscr. 60 ; ATH. 576 f.

Étym. ἐπιρρέπω.

ές, inclining the balance, μνᾶς ἐπιρρεπέστερον βραχύ rather more than a mina in weight, Damocr. ap. Gal. 13.919.
leaning towards, prone to, πρός τι Luc. Hist. Conscr. 60, Ath. 13.576f (Comp.); ἐς τὸ φιλάνθρωπον Hdn. 6.9.8; εἰς κακίαν Hierocl. in CA 3 p. 425M. ; -εστέρας τὰς γνώμας πρός τινα ἔχειν Hdn. 5.8.2; abs., ἐλπίδες ἐπιρρεπέστεραι favourable, Plb. 1.55.1. Adv. -πῶς, ἔχειν πρός τι Arr. Epict. 3.22.1; τῆς τύχης ἐ. κινουμένης Chor. Milt. 61; Comp. -έστερον S.E. M. 1.280; Sup. -έστατα Men. Prot. p. 119 D.

ές, sich wohin neigend, geneigt, πρός τι, Ath. XIII.607b ; ἐπιρρεπέστερος ὢν πρὸς ἀφροδίσια 576f ; σὺ δ' ἀκίνδυνος καὶ πρὸς οὐδὲν ἐπιρρεπέστερος Luc. hist. scrib. 60 ; εἰς τὸ φιλάνθρωπον Hdn. 6.9.7 ; ἐπιρρεπεστέρας τὰς γνώμας πρὸς Ἀλέξανδρον εἶχον 5.8.2 ; ἐλπὶς ἐπιρρεπεστέρα, günstigere Hoffnung, Pol. 1.55.1.
• Adv., ἐπιρρεπῶς ἔχειν πρός τι, zu Etwas geneigt sein, Arr. Epict. 3.22.1, wie ἐπιρρεπέστερον, Sext.Emp. adv. gr. 280.