ἐπι·προσθέω-ῶ, être en avant de, dans l’alignement de, dat. ARSTT. Top. 6, 11, 1 ; TH. Vent. 32 ; POL. 1, 47, 2 ; particul. intercepter le jour, d’où aveugler, fig. en parl. de la colère, dat. PLUT. M. 450 c, 471 c ; d’où au pass. être masqué ou obscurci, fig. PLUT. M. 42 d.

to be before or in the way, Thphr. Vent. 32; of occultations or eclipses, Zeno Stoic. 1.34, Chrysipp. ib. 2.199, Procl. Hyp. 5.14, al. ; but τούτοις ἐ. <ἡ> ἡλίου ἀνταύγεια Ascl.Tact. 12.10; μηδὲν ἔχειν τὸ προσθοῦν τοῖς πνεύμασι protection from the wind, Ath.Med. ap. Orib. 9.12.1; c. dat., Hp. Medic. 7, etc. ; τὸ μέσον ἐ. τοῖς πέρασι stands before, intercepts the view of, Arist. Top. 148b27; ἐ. τοῖς πύργοις is in a line with them, so as to cover one with the other, Plb. 1.47.2; metaph, ἡ ὀργὴ… πολλάκις τοῖς καταλαμβανομένοις προσθεῖ Chrysipp. Stoic. 3.95; τὸν χρόνον προσθοῦντα τῇ γνώσει τῶν πραγμάτων Plu. Per. 13; veil, Longin. 32.1; — Pass., to be occulted, Theo Sm. p. 193 H. ; metaph, ὑπὸ τῶν σαρκῶν ἐπιπροσθουμένη [ψυχή] Max.Tyr. 15.6; περισπασμοῖς Hierocl. p. 53A. ; ὑπ’ αἰδοῦς Parth. 17.3; [τὴν τραγῳδίαν] ὑπὸ τῶν ὀνομάτων ἐπιπροσθουμένην obscured, Melanthius ap. Plu. 2.41d.

(θέω), noch dazu, darauf zulaufen.

davor sein, bes. im Lichte sein, im Wege stehen, übh. hinderlich sein, τοῖς πύργοις, die Aussicht verdecken, Pol. 1.47.2 ; oft bei Plut., ἡ ὀργὴ τοῖς καταλαμβανομένοις ἐπιπροσθεῖ Plut. de virt. mor. g.E., τὴν τραγῳδίαν ὑπὸ τῶν ὀνομάτων ἐπιπροσθουμένην de audit. 5 ; bes. von den verdunkelten Himmelskörpern, ἐπιπροσθεῖται ὁ ἥλιος ἐν τῇ ἐκλείψει ὑπὸ τῆς σελήνης Plut.