ἐπι·πηδάω-ῶ :
      1 sauter sur, assaillir : τινι, AR. Vesp. 705 ; PLAT. Lys. 216 a, qqn ; fig. assaillir d’injures, PLUT. M. 512 d ;
      2 saillir, ARSTT. H.A. 5, 2, 4.

fut. -ήσομαι Pl. Ly. 216a: — leap upon, rush at, assault, ἀγρίως ἐ. τινί Ar. V. 705, cf. Pl. l.c., PTeb. 44.18 (ii BC); ἐ. τῷ λόγῳ Plu. 2.512d; c. gen., σκάφους J. BJ 2.21.6; ἐπὶ τὴν τιμωρίαν ib. 10; of male animals, ἐπιπηδῶν ὀχεύει Arist. HA 539b32, cf. Pl. Phdr. 254a; metaph, rush in, plunge in, τῇ τέχνῃ Gal. 18(1).635.

hinausspringen, ὁ ἄρρην ἐπιπηδῶν ὀχεύει τὴν θήλειαν Arist. H.A. 5.2 u. öfter ; – darauf zuspringen, anfallen, ἵν' ἀγρίως αὐτοῖς ἐπιπηδᾷς Ar. Vesp. 705 ; τῷ ἐρωμένῳ Plat. Phaedr. 254a ; fut. med., ἡμῖν ἐπιπηδήσονται οἱ ἄνδρες Lys. 216a ; Sp.; übertr., λόγῳ Plut. garrul. 20.