ἐπι·νίκιος, ος, ον [νῑ]
A qui concerne la victoire, de victoire, triomphal (chant, cortège, fête, honneurs, etc.) PD. P. 4, 78 ; DS. 5, 29, DH. 3, 41 ; PLUT. Rom. 29, Æmil. 31 ;
B subst. :
   I τὸ ἐπινίκιον, ATH. 3 e, chant de victoire ;
   II τὰ ἐπινίκια :
      1 chants de victoire, ESCHL. Ag. 174 ;
      2 sacrifices ou fêtes en l’honneur d’une victoire, AR. fr. 379 ; PLAT. Conv. 173 a ; DÉM. 1356, 8 ; particul. triomphe, à Rome, DC. 36, 8 ;
      3 prix de la victoire, SOPH. El. 692 ; DH. 3, 27.

Étym. ἐπί, νίκη.

ον, of victory, ἀοιδαί Pi. N. 4.78; ὕμνος D.S. 5.29; ἀγῶνες ἐ. games to celebrate victory, Plb. 30.22.1, cf. IGRom. 4.1268 (Thyatira); ἐ. πομπή, ἑορτή, D.H. 3.41, Plu. Rom. 29; ἐ. τιμαί the honours of a triumph, Id. Aem. 31; ἡμέρα Id. Cor. 3; στολή D.C. 37.21. Adv. -ίως Hsch. s.v. ἀλαλάζει.
as Subst.,
ἐπινίκιον (sc. ᾆσμα, μέλος), τό, song of victory, triumphal ode, such as Pindar΄s, cf. Ath. 1.3e; Ζῆνα… ἐπινίκια κλάζων A. Ag. 174 (lyr.).
ἐπινίκια (sc. ἱερά), τά, sacrifice for a victory or feast in honour of it, Ar. Fr. 433, And. 4.29, D. 21.55, etc. ; τὰ ἐ. θύειν Pl. Smp. 173a, etc. ; ἑστιᾶν D. 59.33; ἐ. πέμψαι, πεμφθῆναι, of a Roman triumph, D.C. 36.25, 37.21.
(sc. ἆθλα) prize of victory, S. El. 692, D.H. 3.27, IG 7.3195, 3196 (Orchom. Boeot.).

zum Siege gehörig ; ἀοιδή, Siegesgesang, Pind. N. 4.76 ; ἀγῶνες Pol. 30.13 ; Folgde : auch ὁ ἐπινίκιος, sc. ὕμνος, u. τὸ ἐπινίκιον, sc. μέλος, Schol., Ath. I.3e, DS. 5.29 ; so auch ἐπινίκια κλάζων Aesch. Ag. 167 ; ἐνεγκὼν πάντα ἐπινίκια, Siegespreis, Soph. El. 682, wie Dion.Hal. 3.27 ; τὰ ἐπινίκια θύειν, ein Opferfest wegen eines Sieges veranstalten, Plat. Symp. 173a ; Dem. 59.33 ; vgl. Ar. bei Ath. IX.387f ; – πομπή, Siegesaufzug, Dion.Hal. u. ä. a.Sp.; ἐπινίκια πέμπειν, triumphum agere, DC. 36.8.
• Adv. ἐπινικίως, Hesych. v. ἀλαλάζω.