ἐπι·μαρτυρέω-ῶ [ῠ] rendre témoignage, attester : τι πρός τινα, PLUT. Lys. 22, qqe ch. à qqn ; τινι avec la prop. inf. PLAT. Crat. 397 a, ou avec ὅτι, LUC. Alex. 42, à qqn que, etc. ; abs. PLUT. Nic. 6 ;

Moy. adjurer : τινι μὴ ποιεῖν, HDT. 5, 93, qqn de ne pas faire.

bear witness to a thing, depose to, ἐ. ἡμῖν τὰ ὀνόματα μὴ… κεῖσθαι Pl. Cra. 397a; ἐ. τι πρός τινας Plu. Lys. 22; τὰ χρήματα ἅ κα ἐπιμαρτυρήσωντι of which they admit the possession, Tab.Heracl. 1.156; c. inf., τῶν πραγμάτων ἐπιμαρτυρούντων τὴν δύναμιν αὐξάνεσθαι Plu. Sert. 12, cf. 1 Ep. Pet. 5.12; ὅτι… Luc. Alex. 42; abs., Plu. Nic. 6; — Pass., to be confirmed by evidence, S.E. M. 7.211, Polystr. p. 31 W.
bear witness in favour of, τινί Phld. Oec. p. 57J… Astrol., support by aspect, Vett.Val. 111.31, PMagLeid. W. 24.16 (ii/iii AD).
in Med., adjure, τισὶ μὴ ποιέειν τι Hdt. 5.93 (as v.l. for ἐπιμαρτύρομαι).

Zeuge wobei sein, Etwas durch sein Zeugnis bestätigen, bezeugen, εἰ ἡμῖν ἐπιμαρτυρήσει αὐτὰ τὰ ὀνόματα μὴ κεῖσθαι Plat. Crat. 397a ; Ggstz ἀντιμαρτυρέω, Sext.Emp. adv. math. 7.211 ; oft Plut., τί, Lys. 22 ; absol., Nic. 6 ; vgl. App. Syr. 41.
Med. = ἐπιμαρτύρομαι, Λακεδαιμονίοισι ἐπεμαρτυρέοντο μὴ ποιέειν Her. 5.93.

ἐπι-μαρτυρέω, -ῶ
to bear witness to: with accusative and inf., 1Pe.5:12,†
(AS)