ἐπι·μέμφομαι, se plaindre de, faire reproche de : τινος, IL. 1, 65, etc. ; ἕνεκά τινος, IL. 1, 94, se plaindre de qqe ch. ; τινί τι, OD. 16, 97 ; HDT. 1, 75 ; 4, 159 ; 6, 124 ; τινί τινος, LUC. D. mort. 27, 2 ; τινά τινος, SOPH. Tr. 122, reprocher qqe ch. à qqn ; avec l’acc. PLUT. M. 126 e ; ANTH. 6, 83, 2 ; CALL. Del. 163, blâmer, accuser ; avec ὅτι, HPC. 293, 44, faire le reproche que ; abs. HDT. 1, 65, etc.

cast blame upon, c. dat. pers., ἦ τι κασιγνήτοις ἐπιμέμφεαι Od. 16.97, etc. ; c. gen. rei, find fault for or because of a thing, complain of it, εὐχωλῆς ἐπιμέμφεται complains of a vow [neglected], Il. 1.65, cf. 2.225; ἕνεκ’ ἀρητῆρος 1.94; ἐ. τινί τινος blame one for a thing, Luc. DMort. 27.2; rarely ἐ. τινά τινος, ὧν ἐπιμεμφομένα σε S. Tr. 122 (lyr.); c. acc., blame, νῆσον Call. Del. 163; γηραλέην χεῖρα AP 6.83 (Maced.); find fault, complain, μηδὲν ἐ. Hdt. 1.116, etc. ; ἐ. ὅτι… Hp. Aër. 22. BC inf., to be unwilling, Hld. 1.9.
c. acc. rei, impute as matter of blame, τὰ Κροῖσος ἐπιμεμφόμενος τῷ Κύρῳ Hdt. 1.75, cf. 2.161, etc.

dep. med., tadeln worüber, Vorwürfe machen, τινί τι, ἤ τι κασιγνήτοις ἐπιμέμφεαι Od. 16.97, wie 115 ; ἐμὶν ἐπεμέμψατο Theocr. 2.144 ; τὰ Κροῖσος ἐπιμεμφόμενος τῷ Κύρῳ ἐς τὰ χρηστήρια ἔπεμπε Her. 1.75 ; τινὶ ἀντί τινος, 4.159 ; selten τινά τινος, z.B. ὧν ἐπιμεμφομένα σε Soph. Tr. 122 ; τινί τινος, Luc. D.Mort. 27.2 ; – sich worüber beschweren, unzufrieden sein, zürnen, εἰ ὅγ' εὐχωλῆς ἐπιμέμφεται εἴθ' ἑκατόμβης, um die Hekatombe, Il. 1.65, 2.225 ; mit ἕνεκα, 1.94 ; ἐπιμέμφεσθε ὅσα ὑμῖν μίνως ἔπεμψε δακρύματα Her. 7.169, vgl. 1.116 ; hinterher sich beschweren, 2.129.