ων, ον, gén. ονος :
      1 qui oublie, oublieux, AR. Nub. 129, etc. ; PLAT. Rsp. 486 d ; τινός, XÉN. Ap. 6, de qqe ch. ;
      2 qui fait oublier, gén. CHION Epist. 3.

• Cp. -ονέστερος, XÉN. l. c. ; Mem. 4, 8, 8.

Étym. ἐπιλήθω.

ον, gen. ονος, apt to forget, forgetful, Cratin. 154, Ar. Nu. 129, al., Lys. 12.87, Pl. R. 486d, etc. ; Comp. ἐπιλησμονέστερος X. Mem. 4.8.8; c. gen. rei, Id. Ap. 6; Sup. ἐπιλησμονέστατος Lys. 34.2, Phalar. Ep. 30; irreg. Sup. ἐπιλησμότατος (as if from ἐπίλησμος) Ar. Nu. 790. Act., causing forgetfulness, ἐ. ἐπῳδή Chio Ep. 3.6.

ον, vergeßlich, Ar. Nub. 129 ; Plat. Prot. 334c ; Lys. 12.87 u. Folgde ; c. gen., einer Sache nicht eingedenk, ὧν ἔμαθον ἐπιλησμονέστερον, das, was ich gelernt habe, weniger behalten habend, Xen. Apol. 6. – Auch = Vergessenheit bewirkend, ἐπῳδή Chion. ep. 3.