ἐπι·λήθω, v. ἐπιλανθάνω.

cause to forget, ὁ γάρ τ’ [ὕπνος] ἐπέλησεν ἁπάντων laps one in forgetfulness of all, Od. 20.85; ἡδονὴ σφέας ἐπιλήθουσα τῶν πάρος Aret. CD 2.12; ἐπιλήσει σε ἀφροδισίων Philostr. Ep. 68; — Pass., to be forgotten, in pf. part. ἐπιλελησμένος LXX Is. 23.16, Ev. Luc. 12.6; fut. -λησθήσομαι LXX Wi. 2.4. Med., ἐπιλανθάνομαι, or more commonly ἐπιλήθομαι, Aeol. and Dor. ἐπιλάθομαι Alc. Supp. 25.6, S. El. 146 (lyr.), fut. -λήσομαι ; aor.2 -ελαθόμην Pl. Ap. 17a; late aor.1 -ελήσατο Nonn. D. 48.969; with pf. Act. λέληθα Hdt. 3.46, Pi. O. (v. infr.), but more freq. Pass. -λέλησμαι E. Ba. 188, Ar. Nu. 631, Lys. 26.1, Pl. Phd. 75d, al. ; plpf. -ελελήσμην Ar. V. 605, Pl. Phd. 73e, al. :
let a thing escape one, forget, lose thought of, c. gen., ὅπως Ἰθάκης ἐπιλήσεται (Ep. aor. subj.) Od. 1.57; οὐδ’ ὁ γέρων δολίης ἐπελήθετο τέχνης 4.455, cf. Hes. Th. 560; οὐδ’ ὣς σχεδίης ἐπελήθετο Od. 5.324; γονέων ἐπιλάθεται (Dor.) S. El. 146 (lyr.), cf. Hdt. 4.4, Lys. 26.1, etc. ; ὑπ’ αὐτῶν ὀλίγου ἐμαυτοῦ ἐπελαθόμην Pl. Ap. l.c. ; prov., Μαλέας δὲ κάμψας ἐπιλάθου τῶν οἴκαδε Str. 8.6.20; c. acc., Hdt. 3.46, E. Hel. 265, Ar. Nu. 631; ὑπὸ χρόνου τι Pl. Phd. 73e; c. inf., Ar. V. 853, Pl. R. 563b, Hyp. Lyc. 8; c. part., ὀφείλων ἐπιλέλαθα I forgot that I owed, Pi. O. 10 (11).3, cf. E. Ba. 188; with a Prep., ἐ. περὶ τῶν πεπραγμένων And. 1.148; περὶ οὗ…, περὶ ὅτου…, Pl. Prt. 334d, 336d; leave disregarded, neglect, πρόσταγμα Ceb. 24.
less freq., forget wilfully, τῶν ἐντολέων μεμνημένος ἐπελανθάνετο Hdt. 3.147; ἑκὼν ἐπιλήθομαι Id. 4.43, cf. 3.75, Aeschin. 1.158.

Stammform zu ἐπιλανθάνω, wo man die anderen tempp. sehe ; das praes. ἐπιλήθουσα Aret.; med., ἀλλ' οὐδ' ἃς σχεδίης ἐπελήθετο Od. 5.324, vgl. 4.455, wie Hes. Th. 560 ; ἐπιλήθεο O. 273 ; σεῖ' ἐπιληθόμενον Hh. Bacch. 10 ; γονέων ἐπιλάθεται Soph. El. 143 ; ἐπιλάθεται ἀλγέων Eur. Troad. 602, wie ἐπιλήθεται κακῶν Or. 66 ; ἐπιλήθει σύ Ar. Nub. 785 ; sp.D.; – verschweigen, τούτων ἑκὼν ἐπελήθετο Her. 3.75, vgl. 4.43.

1. to cause to forget a thing, with genitive, (Odyssey by Homer): —;Pass. to be forgotten , perfect participle ἐπιλελησμένος (New Testament)
2. Mid. ἐπι-λήθομαι and -λανθάνομαι, future -λήσομαι: aorist2 -ελᾶθόμην: with perfect active -λέληθα and passive -λέλησμαι: pluperfect -ελελήσμην:—; to let a thing escape one, to forget, lose thought of , with genitive, ὅπως Ἰθάκης ἐπιλήσεται (epic for -ηται); (Odyssey by Homer); so (Herdotus Historicus), attic:—;also with accusative, (Herdotus Historicus), etc.:—;with infinitive, (Aristophanes Comicus)
3. to forget wilfully , ἑκὼν ἐπιλήθομαι (Herdotus Historicus) (ML)