ἐπι·κυλινδέω-ῶ (impf. ἐπεκυλίνδουν) [ῠ]
   I tr.
      1 faire rouler sur : πέτρους ἐπί τινα, XÉN. Hell. 3, 5, 20, des quartiers de roc sur qqn ;
      2 faire rouler l’un sur l’autre, amonceler, fig. PLUT. M. 831 e ;
   II intr. rouler, LUC. Philopatr. 3.

or ἐπικυλίω (Plb. 3.53.4, D.S. 19.19), fut. -κυλίσω [ι]: — roll down upon, πέτρους ἐπί τινας X. HG 3.5.20; τοῖς ὁδοιποροῦσι πέτρας D.S. l.c., cf. Plb. l.c. ; — Pass., τὰ τμήματα τοῦ πελάγους ισθέντα Ph. 2.109; τόκων τόκοις κυλισθέντων interest being heaped on interest, Plu. 2.831e; τὸ σιτίον εἰς τὸν στόμαχον ινδεῖσθαι is slipped into…, ib. 699c; -ισθεῖσα overlaying the infant, Sor. 1.106. Pass., to be applied by rolling, ταῖς σαρξί Gal. 11.757. Pass., degenerate, εἰς χρόνια πάθη Id. 19.560; metaph, [νοήσεις] δι’ ἀρρωστίαν ἐπικυλινδούμεναι καὶ ἐπιτρέχουσαι τοῖς εἴδεσιν Dam. Pr. 88.
intr., roll on, κύματα Ps.-Luc. Philopatr. 3.

darauf, darüber wälzen, καὶ ἐπὶ τοὺς λοιποὺς ἐπεκυλίνδουν πέτρους Xen. Hell. 3.5.20 ; ἐπάλληλα τὰ ὄρη Luc. Char. 5, a.Sp. – Intr., τῶν κυμάτων ἐπικυλινδούντων, wenn die Wogen sich heranwälzen, Luc. Philopatr. 3.