ἐπ·εισπίπτω (f. -εισπεσοῦμαι) :
      1 tomber l’un après l’autre ou à coups redoublés sur, dat. XÉN. Cyr. 7, 5, 27 ; EUR. Rhes. 448 ; en parl. de la foudre, HDT. 7, 42 ;
      2 p. suite, faire irruption dans, acc. EUR. H.f. 34 ; ou sans acc. SOPH. O.C. 915.

➳ Ion. ἐπεσπίπτω, HDT. l. c.

fall or burst in upon, c. dat., ναυστάθμοις E. Rh. 448; ἐ. αὐτοῖς πίνουσι X. Cyr. 7.5.27; also c. acc., ἐ. πόλιν E. HF 34; abs., τὰ ἐπεσπίπτοντα Hp. Vict. 1.10; burst in, S. OC 915, E. Hec. 1042, J. BJ 6.9.4.
fall upon, βρονταὶ καὶ πρηστῆρές τινι ἐπεσπίπτουσι Hdt. 7.42. metaph, ἐπεισπίπτει οἰκοτριβὴς δαπάνη Critias 6.14.

(πίπτω), noch dazu hineinfallen, einbrechen, βρονταὶ καὶ πρηστῆρες Her. 7.42 ; von Menschen, eindringen, Soph. O.C. 919 ; Eur. u. A.; αὐτοῖς πίνουσι, überfallen, Xen. Cyr. 7.5.27, wie ναυσταθμοῖς Eur. Rhes. 448 ; aber auch τὴν πόλιν, Herc.Fur. 34.