ης, ες :
      1 qui a le caractère d’un épisode, ARSTT. Metaph. 13, 3, 9 ;
      2 rempli d’épisodes, ARSTT. Poet. 9, 11.

Étym. ἐπεισόδιον, -ωδης.

ες, episodic, incoherent, μῦθος Arist. Po. 1451b34; metaph, οὐκ ἔοικεν ἡ φύσις ἐ. οὖσα ὥσπερ μοχθηρὰ τραγῳδία Id. Metaph. 1090b19, cf. Dam. Pr. 279. Adv. -δῶς Ascl. in Metaph. 142.28. = ἐπεισόδιος 1, adventitious, οὐ γὰρ ἔξωθεν ἐπίκτητος οὐδ’ ἐ. Porph. Sent. 36; ἐ. καὶ δευτέραν συνεπομένην ὑπόστασιν Iamb. Protr. 3; ἐ. καὶ συμβεβηκός Dam. Pr. 14; ἐ. καὶ ἀλλαχόθεν ἐφῆκον Procl. Inst. 19.

ες, episodisch, μῦθος, erkl. Arist. poet. 9 ἐν ᾧ τὰ ἐπεισόδια μετ' ἄλληλα οὔτ' εἰκὸς οὔτε ἀνάγκη εἶναι ; vgl. Metaph. 13.3 ; – Sp. auch adv.