ος, ον :
      1 importé, amené du dehors, DÉM. 254, 21 ; 466, 21 ; HDN 1, 5 ; 8, 5 ;
      2 p. suite, étranger, p. opp. à αὐτόχθων, EUR. Ion 590 ; à οἰκεῖος, PLAT. Crat. 420 b, ou à πάτριος, ATH. 274 b.

Étym. ἐπεισάγω.

ον, brought in from outside, opp. οἰκεῖος, [Ἔρως] διὰ τῶν ὀμμάτων Pl. Cra. 420b; alien, opp. αὐτόχθων, E. Ion 590; σῖτος D. 18.87, 20.31; τροφή Hdn. 8.5.4, cf. Ostr. 757.4 (ii BC); ἡδονή Arist. EN 1169b26; κακόν Com.Adesp. 110.5; γάμοι J. AJ 8.7.5; βασιλεύς Hdn. 1.5.5; θύραθεν ἐ., opp. φύσει ὑπάρχον, Arist. PA 659b19; εἰ ἐπείσακτον τὸ τῆς ἀρετῆς ἦν, καὶ μηδὲν αὐτοῦ φύσει ἡμῖν μετῆν Muson. Fr. 2 p. 6H. ; fem. [ἐπει] σάνκτην (sic) is prob. l. in SIG 1231 (Nicomedia).
capable of import, Aristid. Or. 36 (48).17, 18.

noch dazu eingeführt, eingebracht ; σῖτος Dem. Lept. 31 ; τροφή Hdn. 8.5. – Daher fremdartig, angenommen, Ggstz οἰκεῖος, Plat. Crat. 420b ; γένος, im Ggstz von αὐτόχθονες, Eur. Ion 590 ; von τὰ πάτρια, Ath. V.274c ; ἡδονή Arist. Eth. 9.9 ; οἰκέται Plut. T.Gracch. 8 ; a.Sp., auch im adv.