ἐπ·αιγίζω, f. ίσω, s’élancer avec impétuosité sur ou dans, abs. IL. 2, 148 ; OD. 15, 293 ; ALCIPHR. 3, 42 ; avec le dat. OPP. C. 2, 125 ; avec l’acc. OPP. H. 2, 583.

Étym. ἐπί, αἰγίς.

(αἰγίς II) rush upon, twice in Hom. of a stormy wind, Ζέφυρος… λάβρος ἐπαιγίζων Il. 2.148; οὖρον… λάβρον ἐπαιγίζοντα δι’ αἰθέρος Od. 15.293; λάβρως ἐ. ὁ βορρᾶς Alciphr. 3.42; metaph, Ἔρως λάβρον ἐπαιγίζων AP 5.285 (Paul. Sil.); c. dat., rush over, ἐπαιγίζει πεδίοισι, of a stream that has burst its banks, Opp. C. 2.125; c. acc., πόντον ἐπαιγίζει, of the dolphin, Id. H. 2.583.

(vgl. αἴξ), darauf losstürzen, andringen ; ζέφυρος, οὖρος ἐπαιγίζων, Il. 2.148, Od. 15.293, βορρᾶς Alciphr. 3.42, überall λάβρος dabei, Paul.Sil. 30 (V.286) von Eros λάβρον ἐπαιγίζων ; Opp. von einem Flusse, ἐν πεδίοισι, durch das Gefilde hinbrausen, Cyn. 2.125, vom Delphin, πόντον ἐπαιγίζει, durchstürmt das Meer, Hal. 2.583.