εως (ἡ) [ῠ] croissance, excroissance, en parl. des excroissances charnues, HPC. Epid. 3, 1085 ; Fract. 752, etc. ; en parl. d’écailles de poissons, ATH. 357 c ; particul. épiphyse, excroissance cartilagineuse à l’extrémité d’un os, HPC. Art. 796.

Étym. ἐπιφύω.

εως, ἡ, ongrowth, excrescence, ἐ. βλεφάρων, = σῦκον II, Hp. Epid. 3.7 (pl.); ἐ. σαρκός, of flesh covering the bone, Id. Fract. 4 ; χονδρίων φύσιες Id. Art. 45 ; ἡ ἐ. τοῦ δέρματος, such as fishes’ scales, Mnesith. ap. Ath. 8.357c. Anat., epiphysis, Hp. Art. 27, Fract. 12; opp. ἀπόφυσις, Gal. 2.733.
growth, ἐπίφυσιν λαμβάνειν Thphr. HP 1.1.2; metaph, accretion, Ph. 1.667; λογικῆς φύσεως ib. 636 (pl.).

ἡ, der Zuwuchs, Ansatz, Theophr.; δέρματος Ath. VIII.357c ; ὀστέων, Medic. u.a.