ἐπί·ρροθος, ος, ον :
   I act. :
      1 qui s’élance au secours de, dat. IL. 4, 390 ; 23, 770 ; A.RH. 2, 1193 ; p. ext. secourable, efficace, utile, HÉS. O. 558 ; A.RH. 4, 1045 ; avec le gén. secourable contre, ESCHL. Sept. 368 ;
      2 qui s’élance sur ou contre, fig. qui blâme, qui injurie, SOPH. Ant. 413 ;
   II pass. digne de reproches, blâmable, SOPH. fr. 517.

Étym. ἐπί, ῥόθος.

ον, coming to the rescue; as Subst., helper, τοίη οἱ ἐ. ἦεν Ἀθήνη Il. 4.390; θεὰ…, μοι ἐ. ἐλθὲ ποδοῖιν 23.770; μακραὶ ἐπίρροθοι εὐφρόναι εἰσίν Hes. Op. 560; ἐπίρροθοι ἄμμι πέλεσθε A.R. 2.1193; also as Adj., μῆτις, πύργος ἐ., ib. 1068, 4.1045; c. gen., giving aid against, νύκτερον τέλος… ἀλγέων ἐ. A. Th. 368 (lyr.); cf. ἐπιτάρροθος… [ὁδὸς] λείη καὶ ἐ.
easy (?), AP 7.50 (Archim.). ἐ. κακά reproaches bandied backwards and forwards, abusive language, S. Ant. 413.
δώμαθ’… ἐ.
full of fault-finding, Id. Fr. 583.10.

herbeibrausend,
   1) bei Hom. zur Hilfe herbeieilend, helfend, τοίη οἱ ἐπίρροθος ἦεν Ἀθήνη, Il. 4.390, 23.770 ; ἐπίρροθοι τὐφρόναι Hes. O. 558 ; vgl. ἐπιτάρροθος ; – c. gen., wogegen, ἐλπίς ἐστι νύκτερον τέλος μολεῖν – ἀλγέων ἐπίρροθον Aesch. Spt. 350, gegen die Schmerzen ; übh. nützlich, heilsam, μῆτις Ap.Rh., πύργος, schützend, 4.1045.
   2) darauflosfahrend, scheltend, κινῶν ἄνδρ' ἁνὴρ ἐπιρρόθοις κακοῖσι Soph. Ant. 409, durch anfahrende Scheltreden antreiben, Schol. λοιδόροις, ὑβριστικοῖς ; – pass. tadelhaft, Soph. frg. 517. – Dunkel ist Archimel. 2 (VII.50) (οἶμος) λείη μὲν γὰρ ἰδεῖν καὶ ἐπίρροθος, etwa Beifallsklatschen erregend, wofür man ἐπίκροτος hat lesen wollen. Vgl. ἐπιρροθέω.