ἐπίπλοον-ουν, όου-ου (τὸ) membrane qui recouvre les intestins, épiploon, HPC. Aph. 1254 ; ARSTT. H.A. 1, 16, 18, etc.

Étym. ἐπίπλοος¹.

τό, = Homer΄s δέρτρον, fold of the peritoneum, omentum, Hp. Aph. 5.46, Arist. HA 495b29, 519b7, PA 677b12, etc. ; — also ἐπίπλοος, ὁ, Hdt. 2.47; contr. ἐπίπλους Epich. 80 codd. Ath., Ion Hist. 3; and ἐπιπόλαιον, τό, Eub. 95.3, Hsch. ; ἐπίπλοιον Philetaer. 17 (s.v.l.).

τό, auch ἐπίπλοος¹, ὁ, das Netz, welches die Gedärme zusammenhält, τὸν σπλῆνα καὶ τὸν ἐπίπλοον συνθεὶς ὁμοῦ Her. 2.47 ; Arist. part.anim. 4.1, 3 ; oft als neutr., wie Hippocr. u. a. Medic.; auch zsgzn ἥπατα περιειλημμένα τῷ καλουμένῳ ἐπίπλῳ, Epicharm. u. Ion. Ath. III.106e (κεῖται ἐπὶ τοῦ λίπους καὶ τοῦ ὑμένος). Vgl. Lobeck zu Phryn. p. 142.