ος, ον :
      1 durable, POL. 6, 43, 2 ; d’où permanent : ἐπ. ποιεῖν στρατηγόν, POL. 6, 15, 6, instituer un général avec un pouvoir permanent ;
      2 persévérant, tenace, opiniâtre : ἔν τινι, PLUT. Flam. 4, qui demeure inflexible pour faire qqe ch.

Étym. ἐπιμένω.

ον, staying on, lasting long, Plb. 6.43.2; ἐ. ποιεῖν τὸν στρατηγόν continue him in his command, ib. 15.6; ἐπιμόνους ποιεῖν ἐράνους delay their payment, Id. 38.11.10; ὁ ὦνος ἐ. ἔστω Hermes 17.5 (Delos); κράτησις ἐπίμονος σπέρματος Sor. 1.43; ἐ. τινι or ἔν τινι persevering in it, Plb. 29.26.2, Plu. Flam. 1; ἐπί τινος Stoic. 3.32. Adv. -νως constantly, permanently, Pl. Ax. 372a, Ph. 1.179; persistently, cj. in Gal. 19.220; Comp. -ώτερον more permanently, Gp. 2.5.7.

dabei bleibend, verharrend, ausdauernd, στρατηγός, der nicht abgelöst wird, Pol. 6.15.6 u. a.Sp.; vgl. Ath. XV.670c ; ἐν τῷ κολάζειν Plut. Flam. 1 ; geduldig, βίος Artemid.; – ἐπίμονόν τι ποιεῖν, Etwas einstellen, Pol. 38.3.10.
• Adv. ἐπιμόνως, Plat. Ax. 372a.