ἐπί·κοινος, ος, ον :
   I pass. :
      1 commun, possédé en commun, HDT. 4, 104, 172 ; 6, 19 ; PLUT. M. 368 e, 1018 f ; DC. 42, 44 ; 43, 23 ; pl. neutre, ἐπίκοινα, adv., HDT. 1, 216, etc. en commun ;
      2 qui s’emploie également pour les deux genres, t. de gr. D. THR. 634, 19 ; A. GELL. 13, 7 ; CLÉM. 1, 261 Migne ; subst. τὰ ἐπίκοινα, GRAMM. noms épicènes, càd. de la même forme aux deux genres ;
   II act. qui participe à, gén. EUR. Andr. 124.

ον, common to many, promiscuous, ἐπίκοινον τῶν γυναικῶν τὴν μεῖξιν ποιεῖσθαι Hdt. 4.104, cf. 172, 180; sharing equally in, λέκτρων E. Andr. 124 (lyr.); c. dat., in common with, ἀρχὴν ἐ. αὐτῷ ἔχειν D.C. 42.44; ἐ. ἀμφοῖν belonging equally, Plu. 2.368e, cf. 1018f, BGU 906.21 (i AD); neut. pl. Adv., in common, [γυναιξὶν] ἐπίκοινα χρέωνται Hdt. 1.216; χρηστήριον, τὸ ἐ. ἔχρησε ἡ Πυθίη Id. 6.77 (but ἐχρήσθη ἐπίκοινον χρ. ib. 19). Regul. Adv. -νως Orph. Fr. 256.
Gramm., common, of gender, D.T. 634.19, Gell. 13.7.3. Adv. -νως A.D. Conj. 253.20.
ἐπίκοινος, ἡ, a game, = ἐπίσκυρος, Sch. Pl. Tht. 146a, Eust. 1601.34, Poll. 9.104.

gemeinschaftlich ; μῖξιν ἐπίκοινον τῶν γυναικῶν ποιέονται, sie haben gemeinschaftliche Frauen, Her. 4.180 ; vgl. Eur. Andr. 124 διδύμων λέκτρων ἐπίκοινον, des Doppellagers Genossin ; Beides, sowohl ἀγαθοποιός als κακοποιός, Sext.Emp. adv.astrol. 29 ; – ἐπίκοινα, adverbial, z.B. χρῆσθαι ταῖς γυναιξίν Her. 1.216, 6.77 ; Sp.; τὰ ἐπίκοινα, nomina communia, die von beiden Geschlechtern gebraucht werden, Dion.Hal. u. a. Gramm.