adv. :
      1 par surnom : ἐ. ἔχειν, PLAT. Tim. 38 c ; λέγεσθαι, PLAT. Phil. 48 c ; LUC. Conv. 6 ; DC. 75, 16 ; καλεῖσθαι, PLAT. Tim. 58 d, être surnommé, désigné par le nom de ;
      2 nominalement, nommément, APD. 3, 14, 4.

Étym. ἐπικαλέω.

Adv.
by surname, by name, Pl. Sph. 221c; ἐπίκλην ἀιθὴρ καλούμενος Id. Ti. 58d; ἕξεώς τινος ἐ. λεγομένη called after…, Id. Phlb. 48c; Σαραπίων ἐ. βουκόλος PLips. 6.7 (iv AD), cf. Luc. Symp. 6, IG 12(8).529 (Thasos); ὁ τοῦ Αὐγούστου ἐ. λιμήν D.C. 75.16.
nominally, Apollod. 3.13.4. — Prop. acc. from an obsolete nom. ἐπίκλη, = ἐπίκλησις, ἐπωνυμία (Hsch.); ἐπίκλην (acc.) ἔχειν, occurs in Pl. Ti. 38c, IG 14.1018.6.

adv., von ἐπικαλέω abgeleitet ; aber Hesych. erkl. ἐπίκλη durch ἐπίκλησις u. ἐπωνυμία, wofür Ep.adesp. 190 (APP 239) δῶρον Ἀπόλλωνος θεῖον ἔχων ἐπίκλην zu sprechen scheint ; vgl. Plat. Tim. 38c ἐπίκλην ἔχοντα πλανητά, mit der v.l. ἐπίκλησιν ; sonst ἐπίκλην λέγεσθαι, καλεῖσθαι, mit Zunamen benannt, zubenannt werden, Phil. 48c, Tim. 58d ; τοὔνομα ἡ ἀσπαλιευτικ ἡ ἐπίκλην γέγονε Soph. 221c ; Sp., wie ἐς τὸν τοῦ αὐγούστου ἐπίκλην λιμένα DC. 75.16 ; Δίφιλος ὁ Λαβύρινθος ἐπ. Luc. conv. 6. – Dem Namen nach, Apolld. 3.13.4.