ἐπ·άξιος, ος ou α, ον :
   I act. digne de, gén. ESCHL. Eum. 272 ; EUR. Bacch. 716 ; PLAT. Soph. 218 e ; avec un inf. SOPH. O.C. 461 ; PLAT. Leg. 961 b ; particul. digne d’être mentionné, HDT. 2, 79 ; 7, 96 ;
   II pass. :
      1 dont on est digne : γάμος ἐπ. SOPH. El. 971, union dont on est digne ;
      2 p. suite, en mauv. part, mérité : ἄλγος ἐπ. ESCHL. Sept. 865, trop juste douleur ; κυρεῖν τῶν ἐπαξίων, ESCHL. Pr. 70, recevoir le traitement qu’on mérite.

➳ Fém. ἐπαξία, SOPH. O.C. 759 ; ANTH. 9, 180.

Étym. ἐπί, ἄξιος.

α, ον, worthy, deserving of…, πάντων Pi. N. 7.89; τῆς δίκης ἐπάξια A. Eu. 272 (lyr.), cf. Ch. 95; θαυμάτων ἐπάξια E. Ba. 716; σπουδῆς οὐ… πολλῆς τινος ἐ. Pl. Sph. 218e; c. inf., ἐ. [εἶ] κατοικτίσαι deserving of pity, S. OC 461; abs., ἐ. φύσει καὶ τροφῇ worthy, qualified by birth and breeding, Pl. Lg. 961b.
deserved, στεφάνωμα Pi. I. 4 (3).44; worthy, meet, ἄλγος A. Th. 865 (lyr.); γάμοι S. El. 971, etc. ; κυρεῖν τῶν ἐπαξίων meet with one΄s deserts, A. Pr. 70. Adv. -ίως S. OT 133, Iamb. Myst. 3.20.
worth mentioning, notable, Hdt. 2.79, 7.96 (sed v. ἀπαξοί); worth while to do a thing, Hp. Art. 72.

α, ον, würdig, wert, πάντων Pind. I. 5.62 ; N. 7.89 ; δόσιν τῶν κακῶν ἐπαξίαν Aesch. Ch. 93 ; τῆς δίκης ἐπάξια Eum. 262 ; γάμος, angemessen, Soph. El. 977 ; θαυμάτων ἐπάξια Eur. Bacch. 716 ; ἐπάξιοι ἡγεμόνες Her. 7.96 ; οὔτε καλὴν οὔτε ἐπαξίαν ἐπωνυμίαν Plat. Phaed. 238a ; αὐτὸν κρίναντα ἐπάξιον εἶναι εἰς τοὺς ἄλλους εἰσφέρειν Legg. XII.961b ; Folgde.
• Adv., Soph. O.R. 133.