'ας (ἡ) ruine complète, extermination : κατ' ἐξωλείας ὀμόσαι, DÉM. 553, 17, jurer sur sa tête (litt. par sa propre perte) ; ἐξώλειαν ἐπαρᾶσθαι ἑαυτῷ, ANT. 130, 34, appeler sur soi la malédiction et la ruine ; κατ' ἐξωλείας ἐπιορκεῖν, DÉM. 1305, 13, violer un serment qu’on a juré sur sa tête.

Étym. ἐξώλης.

'

ἡ, (< ὄλλυμι) utter destruction, ἐπαρώμενον ἐξώλειαν ἑαυτῷ ἐπιορκοῦντι IG1². 10.15, cf. Antipho 5.11, Lys. 12.10, Jusj. ap. D. 24.151; κατ’ ἐξωλείας ὀμόσαι, ἐπιορκεῖν, D. 21.119, 57.22; ὕποχον ἐξωλείας αὑτὸν ποιεῖν ib. 53.

ἡ, das gänzliche Verderben ; κατ' ἐξωλείας αὐτοῦ καὶ τοῦ γένους καὶ τῆς οἰκίας διομεῖται, er wird einen Eid schwören, in dem er sich u. seinem ganzen Hause Verderben anwünscht, wenn er falsch schwören sollte, Dem. 23.67 ; ἐξώλειαν ἐπαρώμενος ἑαυτῷ καὶ τῷ γένει Antipho 5.11 ; im Heliasteneide, Dem. 24.151, vgl. 59.10 ; Lys. 12.10 ; auch ἐπιορκεῖν, einen solchen Eid brechen, Dem. 57.22 ; μηδεμιᾶς ἐξωλείας ὑπόχους ἑαυτοὺς ποιεῖν, ohne solchen Eid zu leisten, ibd. 53.