ή, όν :
      1 du dehors, extérieur ; τὰ ἐξ. ARSTT. G.A. 5, 6, 9, les organes extérieurs, les membres ;
      2 du dehors, étranger, ARSTT. Pol. 2, 10, 16, etc. ;
      3 du dehors, public : ἐξ. πράξεις, p. opp. à οἰκεῖαι, ARSTT. Pol. 7, 3, 8, les affaires publiques ; particul. t. de philos. exotérique, càd. exposé ou écrit pour le public, p. opp. à ἐσωτερικός, A. GELL. 20, 5 ; en parl. des ἐξ. συγγράμματα d’Aristote, p. opp. à τὰ ἠθικὰ ὑπομνήματα et à τὰ φυσικά, CLÉM. 68 ; οἱ ἐξωτερικοί, les novices pythagoriciens, p. opp. à οἱ ἀκροαματικοί, CIC. Att. 4, 16 ; Fin. 5, 12 ; A. GELL. 20, 5 ; JAMBL. V. Pyth. 448.

Étym. ἐξώτερος.

ή, όν, opp. ἐσωτερικός, external, belonging to the outside, τὰ ἐ.
the exterior members, such as hands and feet, Arist. GA 786a26; ἐ. ἀρχή foreign dominion, Id. Pol. 1272b19; ἐ. πράξεις external activities, ib. 1325b22; ἐ. ἀγαθά ib. 1323b25; οἱ ἐ.
persons outside the Pythagorean school, Iamb. VP 32.226. οἱ ἐ. λόγοι popular arguments or treatises, opp. οἱ κατὰ φιλοσοφίαν, Arist. EE 1217b22, Pol. 1278b31, Metaph. 1076a28, EN 1102a26, al. ; ταῦτα κωτέρας σκέψεως Id. Pol. 1254a33; ἐ. λόγοι, opp. ἀκροαματικοί or ἐσωτερικοί, Gell. 20.5.2; ἐ. διάλογοι, opp. τὰ ἠθικά, τὰ φυσικὰ ὑπομνήματα, Plu. 2.1115b; cf. ἐσωτερικός.

äußerlich, ausländisch, Arist. Pol. 2.10 u. öfter. Bes. τὰ ἐξωτερικά, Ggstz von ἐσωτερικά, die Schriften der Philosophie des Aristoteles, welche auf ein größeres Publikum berechnet waren, nicht das Innerste der Philosophie betrafen, Arist. Pol. 3.6 ; σκέψις 1.3 ; διάλογοι Plut. adv. Col. 14, vgl. Cic. Fin. 5.5.