ἐξ·ορκίζω (impf. ἐξώρκιζον) faire prêter serment : τινά, DÉM. 1265, 6 ; POL. 3, 61, 10, à qqn ; ἐξ. τινὰ Κύριον τὸν Θεὸν ἵνα, avec le sbj. SPT. Gen. 24, 3 ; ou τινὰ κατὰ τοῦ Θεοῦ ἵνα, avec le sbj. NT. Matth. 26, 63, faire jurer à qqn par le seigneur Dieu, càd. au nom de Dieu, que, etc. ; ἐξ. τινά avec l’inf. fut. DS. 1, 21, p. 24, 100 L. Dind. faire jurer à qqn de, etc.

= ἐξορκόω, D. 54.26 (codd., -οῦντες Harp.), PRev. Laws 56.12 (iii BC), Plb. 3.61.10, GDI 5075.25 (Crete, i BC), etc. ; c. dupl. acc., SIG 524.29 (Crete, iii BC); — Pass., ib. 46.6 (Halic., v BC), Plb. 6.26.4, IG2². 1346.
conjure, ἐ. σε κύριον τὸν θεόν LXX Ge. 24.3, cf. PMagLond. 121.269; ἐ. [τινὰ] τοῖς μεγάλοις ὀνόμασιν ib. 892; ἐ. σε κατὰ τοῦ θεοῦ Ev. Matt. 26.63; also τινὰ κατά τινος PMagPar. 1.356.
exorcise an evil spirit, Tab. Defix. in Rh.Mus. 55.248.

= ἐξορκόω, Dem. 54.26 u. bes. Sp., wie Pol. 3.61.10.

ἐξ-ορκίζω
(later form of ἐξορκόω ), [in LXX: Jdg.17:2 (אָלָה), Gen.24:3, 3Ki.22:16 (שָׁבַע hi.)* ;]
__1. to administer an oath to (Dem., Polyb., al.).
__2. to adjure: with accusative of person(s), before κατά, with genitive (as freq. in magic π.; MM, Exp., xiv), Mat.26:63.†
(AS)