v. ἐξεῖπα.

inf. ἐξειπεῖν, aor.2 in use of ἐξαγορεύω· ἐξερῶ being the fut. ; also aor.1 ἐξεῖπας S. El. 521: — tell out, declare, ἐξείπω καὶ πάντα διΐξομαι Il. 9.61; αὐτίκ’ ἂν ἐξείποι Ἀγαμέμνονι 24.654, cf. Od. 15.443; ἐ. ὅτι μοι παρορᾷς Ar. Av. 454 (lyr.); ἀκριβείᾳ χαλεπὸν ἐ. Th. 7.87. c. dupl. acc., κακὰ ἐ. τινά tell evil tales of a person, D. 21.79; τίν’ ἀρχήν σ’ ἐξείπω κακῶν· E. El. 907; πολλὰ πρὸς πολλούς με δὴ ἐξεῖπας, ὡς… S. El. 521, cf. 984.

(εἶπον), fut. ἐξερῶ (s. auch ἐξερέω¹), perf. ἐξείρηκα usw., gerade heraussagen ; ἐξείπω καὶ πάντα διΐξομαι Il. 9.61 ; Etwas aussagen, es bekannt machen, oft mit dem Nebenbegriff verraten, τινί τι, 24.654, Od. 15.443 ; Pind. I. 1.60 ; Aesch. Ag. 908 ; ἐξερῶ, μόλις δ' ἐρῶ Soph. Phil. 329 ; ἃ ἐξείρηκας Tr. 349 ; καὶ τόδ' ἐξειρήσεται 1176 ; ἀκριβείᾳ μὲν χαλεπὸν ἐξειπεῖν Thuc. 7.87 ; wie εἰπεῖν mit doppeltem acc., καὶ τὴν μητέρα κἀμὲ ῥητὰ καὶ ἄρρητα κακὰ ἐξεῖπον Dem. 21.79, sie sagten gegen mich frech heraus ; vgl. Soph. El. 521 ; τίν' ἀρχὴν πρῶτά σ' ἐξείπω κακῶν Eur. El. 907 ; spätere Prosa, πρός τινα Plut. Thes. 26.