ἐξ·απαφίσκω [ᾰᾰ] tromper (seul. part. prés. ἐξαπαφίσκων, HÉS. Th. 537, ao.1 ἐξαπάφησα, HH. Ap. 376 ; Q. SM. 1, 137 ; OPP. H. 3, 94 ; ao.2 ἐξήπαφον [ᾰ] OD. 14, 379, d’où sbj. ἐξαπάφω, OD. 23, 79 ; part. masc. ἐξαπαφών, EUR. Ion 704, fém. ἐξαπαφοῦσα, HH. Ap. 379) ;

Moy. (ao.2 opt. 3 sg. ἐξαπάφοιτο) m. sign. IL. 9, 376 ; 14, 160.

Ep., = ἐξαπατάω, Hes. Th. 537; aor. ἐξήπαφον Od. 14.379; subj. ἐξαπάφω 23.79; part. ἐξαπαφών, οῦσα, h.Ap. 379, h.Ven. 38, E. Ion 704 (lyr.), Alex. Aet. 3.19, etc. ; Hom. also has 3 sg. aor. opt. Med. ἐξαπάφοιτο in act. sense, Il. 9.376, 14.160; later aor.1 ἐξαπάφησε h.Ap. 376, Q.S. 1.137, Oppian. H. 3.94.

(ἀπαφίσκω), täuschen, betrügen ; Διὸς νόον ἐξαπαφίσκων Hes., s. ἐξαπατίσκω ; sonst aor.2 ἐξήπαφον, Od. 14.379, conj. ἐξαπάφω, 23.79 ; ἐξαπαφών Eur. Ion 705 ; Ap.Rh. 2.1235 ; ἐξαπαφοῦσα H.h. Ven. 38 ; h.Apoll. 379 steht noch ἐξαπάφουσα ; – aor. I. ἐξαπάφησα, H.h. Apoll. 376 u. sp.D., wie Qu.Sm. 1.137 ; Opp. Hal. 3.94. – Med. aor.2 ἐξαπάφοιτο, in aktiver Bdtg, Il. 9.376, 14.160.