'ἐξ·αναδύομαι (ao.2 act. ἐξανέδυν [ῡ]) :
      1 s’élever du sein de, émerger de, gén. : ἁλός, κύματος, OD. 4, 405 ; 5, 438 ; ἀφ' ὕδατος, BATR. 133, sortir de la mer, des flots, de l’eau ; fig. PLAT. Rsp. 525 b ;
      2 p. suite, s’échapper de, échapper à, gén. THGN. 1124 ; PLUT. Sert. 12 ; acc. ORACL. (PAUS. 4, 12, 4).'

aor.2 Act. ἐξανέδυν, rise out of, emerge from, as a diver from the water, c. gen., ἁλός, κύματος ἐξαναδύς, Od. 4.405, 5.438; ἰλύος Them. Or. 20.240c; ἀφ’ ὕδατος Batr. 133; γενέσεως ἐ.
arise from, emerge from, Pl. R. 525b.
escape from, c. gen., ἐξαναδύεσθαι φανερᾶς μάχης Plu. Sert. 12; c. acc., Ἀΐδεω μέγα δῶμ’ Thgn. 1124; λόχον Orac. ap. Paus. 4.12.4.

(δύω), mit aor.2 act., woraus auftauchen, hervorkommen ; κύματος ἐξαναδύς Od. 5.438, vgl. 4.405 ; γενέσεως ἐξαναδύντι Plat. Rep. VII.525b ; ἐξαναδύομαι μάχης, ich entziehe mich der Schlacht, Plut. Sertor. 12 ; – c. accus., Orac. bei Paus. 4.12.4.