ἐν·τανύω [ᾰ] poét. et ion. c. ἐντείνω :
      1 tendre fortement : νευρήν, OD. 19, 587 ; τόξα, HDT. 2, 173 ; τόξον, OD. 21, 306 ; THCR. Idyl. 24, 105, la corde d’un arc, des arcs, un arc ; θρόνον ἱμᾶσιν, HDT. 5, 25, couvrir un siège de bandes de cuir fortement tendues ;
      2 prolonger : αὔλακας, PD. P. 4, 227, des sillons ;

Moy. tendre son arc, OD. 21, 403.

poet. and Ion. for ἐντείνω, stretch tight, of the bow-string, νευρὴν ἐντανύσαι Od. 19.587, al. ; also, stretch a bow tight, i.e.
bend or string it, 21.306, al. ; τὰ τόξα ἐντανύουσι string their bows, opp. ἐκλύουσι, Hdt. 2.173, cf. Theoc. 24.107; — Med., δυνήσεται ἐντανύσασθαι string the bow, Od. 21.403; — Pass., fut. inf. ἐντανύεσθαι ib. 92.
stretch or strain tight with cords or straps, ἐντανύσας [τὸν θρόνον ἱμᾶσιν] cover it with stretched straps, Hdt. 5.25. ἐ. αὔλακας draw long furrows, Pi. P. 4.227.

(τανύω), = ἐντείνω, ein-, anspannen, βιὸν ἐν παλάμῃσιν Od. 19.577 ; auch im med., 21.403 ; Pind. in tmesi, P. 4.129 ; αὔλακας, Furchen ziehen, ibd. 227 ; sp.D. Auch Her. 5.25, θρόνον ἱμᾶσι.