ἐν·σκήπτω :
      1 lancer (litt. appuyer) dans ou sur : τί τινι, HDT. 1, 105, lancer qqe ch. sur qqn, frapper qqn de qqe ch. (d’un trait, d’un mal, etc.) ;
      2 intr. fondre sur, tomber sur, avec un suj. de chose (pierre, foudre, maladie, etc.) : εἴς τι, HDT. 8, 39 ; PLUT. Æmil. 24 ; DC. 53, 29 ; τινί, NIC. Th. 23 ; EL. N.A. 14, 27, sur qqe ch., sur qqn.

➳ Épq. ἐνισκήπτω, NIC. l. c.

Ep. ἐνισκήπτω, hurl, dart in or upon, ὁ θεὸς ἐνέσκηψε βέλος [ἐς οἰκίην] the god darted his lightning on it, Hdt. 4.79; τούτων ἐκγόνοισι ἐνέσκηψε ἡ θεὸς… νοῦσον Id. 1.105; ἐνισκ. ἰόν v.l. in Nic. Th. 140, cf. 336 (v. ἐνσκίμπτω). intr., fall in or on, ἐνέσκηψαν οἱ λίθοι ἐς τὸ τέμενος Hdt. 8.39; ἐν οἷς ἂν [δένδροις] ἐνσκήψῃ ἡ ἶρις Arist. Pr. 906b24; κεραυνὸς ἐνσκήψας εἰς τὸν βωμόν Plu. Aem. 24; τινί Ael. NA 14.27; ὁκόσα κύστι καὶ νεφροῖσι ἐνσκήπτει Aret. SD 2.2; εἰς κεφαλήν D.C. 53.29; abs., Ruf. Fr. 118; of love, εἴς τινα Alciphr. 1.13.

ep. ἐνισκήπτω, darauf stämmen, schlagen, schleudern ; ὁ θεὸς ἐνέσκηψε τὸ βέλος, der Gott schleuderte den Blitz darein, der Blitz schlug ein, Her. 4.79 ; νόσον τινί, Einem eine Krankheit an den Hals werfen, 1.105 ; – intrans hineinbrechen, sich worauf werfen, ἐνέσκηψαν οἱ λίθοι εἰς τὸ τέμενος Her. 8.39 ; ὁ κεραυνὸς ἐνσκήπτει εἰς τὸν βωμόν Plut. Aemil. 24 ; a.Sp.; von Krankheiten, befallen, νόσημα ἐς τὴν κεφαλὴν ἐνσκῆψαν DC. 53.29 ; τινί, Nic. Th. 23 ; Ael. H.A. 14.27 u. a.Sp.; λιμοῦ ἐνσκήψαντος Schol. Ar. Plut. 1055.