ἐν·ναίω (seul. prés.) habiter dans, dat. EUR. Hel. 483 ; acc. MOSCH. 4, 36 ; A.RH. 1, 1076 ; fig. ἐνν. κακοῖς, SOPH. Ph. 472, vivre dans la souffrance ;

Moy. (f. 3 pl. ἐννάσσονται, A.RH. 4, 1751 ; ao. 3 pl. ἐννάσσαντο, CALL. Del. 15 ; A.RH. 4, 1213 ; ao. pass. 3 sg. ἐννάσθη, A.RH. 3, 1181) être établi dans, résider dans.

dwell in, τοισίδ’ ἐνναίει δόμοις E. Hel. 488; ὅσοισι [κακοῖσι]… ὁρᾷς ἐνναίοντά με S. Ph. 472, cf. Lyr.Alex.Adesp. 35.22; ἐκεῖ S. OC 788; c. acc. loci, inhabit, Mosch. 4.36, A.R. 1.1076; in later Prose, [Κόρινθον] ἐ. ἐν μέσοις τοῖς ἀγαθοῖς Aristid. Or. 46 (3).27; 3 pl. fut. Med. ἐννάσσονται A.R. 4.1751; 3 pl. aor.1 Med. ἐννάσσαντο ib. 1213, Call. Del. 15; 3 sg. aor.1 Pass. ἐννάσθη A.R. 3.1181.

(ναίω), darin wohnen ; ἐκεῖ Soph. O.C. 792 ; ὅσοισί τ' εἰσήκουσας ἐνναίοντά με (κακοῖς), sich darin befinden, Phil. 470 ; τοισίδε δόμοις Eur. Hel. 489 ; ἐν ὄρεσσιν Ap.Rh. 4.519 ; c. acc., bewohnen, Θήβην Mosch. 4.36, a.Sp., wie Opp. Hal. 2.49 ; aor. ἐννάσσαντο Ap.Rh. 4.1213, fut. ἐννάσσομαι 4.1751 ; ἐννάσθη, er ließ sich nieder, 3.1181.