α ou ος, ον, d’une année, càd. :
      1 âgé d’un an, OD. 16, 454 ; DÉM. 833, 17 ; PLAT. Ep. 361 d ;
      2 qui a duré ou dure un an, HPC. Aph. 1258 ; EUR. Hel. 775, Hipp. 37 ; THC. 4, 117 ; XÉN. Ages. 2, 1, etc. ;
      3 qui revient chaque année, annuel, HOM. Ep. 15, 11 ; HDT. 4, 180 ; adv. ἐνιαύσια, HÉS. O. 449, chaque année.

Étym. ἐνιαυτός.

[ῐ] α, ον, Hdt. 4.180, E. Hipp. 37, X. Ages. 2.1, SIG 167 (Mylasa, iv BC), etc. ; also ος, ον Th. 4.117, 5.1, Arist. Mu. 400b21 (v.l.); (< ἐνιαυτός): — of a year, one year old, σῦς Od. 16.454, cf. D. 27.63, etc. ; τίκτει ἡ θήλεια [ὗς] ἐ. Arist. HA 545a29.
II.
annual, Hom. Epigr. 15.11; ὁρτή Hdt. 4.180, etc. ; τῇ τρίτῃ ἐπὶ τοῖς ἐνιαυσίοις IG 12(5).593 B 5 (Ceos, v BC); neut. pl. as Adv., Hes. Op. 449. Regul. Adv. -ίως Sch. Arat. 462, PLond. 1.113 (4).11 (vi AD).
III.
lasting a year, Hp. Aph. 6.45; ἐ. φυγή a year΄s exile, E. Hipp. 37; χρόνος Id. Hel. 775 (dub.); ἐκεχειρία Th. 4.117, 5.15; ὁδός X. l.c. ; κἀνιαύσιος βεβώς gone, absent for a year, S. Tr. 165.

auch zwei Endgn, Eur. Hipp. 37, l.d., Thuc. u. Sp., wie Luc., (ἐνιαυτός), jährig, ein Jahr alt ; σῦς Od. 16.454 ; Dem. 27.63 ; χρόνος Tim.Locr. 96e ; δίαιτα οὐκ ἐλάττων ἐνιαυσίας Legg. VI.779d ; – jährlich, Hes. O. 447 ; ὁρτή Her. 4.180 ; – ein Jahr lang dauernd, σπονδαὶ ἐνιαύσιοι Thuc. 5.15 ; ἐκεχειρία 4.117 ; ἐνιαυσίαν ὁδὸν ποιεῖσθαι Xen. Ag. 2.1 ; κἀνιαύσιος βεβώς, seit einem Jahre, Soph. Tr. 164.

1. of a year, one year old , σῦς (Odyssey by Homer), etc.
2. yearly, annual, year by year , (Herdotus Historicus):—;neuter plural as adverb, (Hesiod)
3. for a year, lasting a year , (Euripides); κἀνιαύσιος βεβώς gone, absent for a year , (Sophocles Tragicus)
from ἐνιαυτός (ML)