ou ἐννεός, ά, όν :
   I muet de naissance, d’ord. joint à κωφός « sourd » XÉN. An. 4, 5, 33 ; PLAT. Theæt. 206 d ; ARSTT. H.A. 4, 9, 16 ; Probl. 33, 1, etc. ;
   II p. ext. :
      1 muet de stupeur ou d’effroi, EUM. 6, 10 ;
      2 p. suite, stupide, imbécile, PLAT. 2 Alc. 140 d ;
      3 en parl. de choses, qui ne peut être d’aucun usage, HPC. 743 c.

(in codd. sts. ἐννεός Act. Ap. 9.7, etc.), ά, όν, dumb, speechless, freq. joined with κωφός, as Pl. Tht. 206d, Arist. HA 536b4, Pr. 961b14, Sens. 437a16; without κωφός, ἐνεοῖς ἀνθρώποις ὁμοίους Epicur. Fr. 356, cf. LXX Is. 56.10, Plu. Num. 8, D.C. 62.16; acc. to Hsch., ὃς οὔτε ἀκούει οὔτε λαλεῖ deaf and dumb, as in X. An. 4.5.33. Adv. -εῶς dub.l. in Orac. ap. Polyaen. 6.53.
senseless, stupid, ἀπείρους καὶ ἐ. Pl. Alc. 2.140d. of things, useless, Hp. Off. 8; ἐς τὸ ἐ. κεῖσθαι ibid. dumbfounded, astonished, εἱστήκεισαν ἐ. Act. Ap. l.c.

(vgl. ἄνεως), auch ἐννεός geschr, sprachlos, stumm ; neben κωφός Plat. Theaet. 206d, wie Arist. sens. 1, probl. 33.1 ; vgl. H.A. 4.9 ὅσοι κωφοὶ γίνονται ἐκ γενετῆς, πάντες καὶ ἐννεοὶ γίνονται, also taubstumm, wie Xen. An. 4.5.33. – Auch = dumm, εὐήθεις – ἄκακοι καὶ ἄπειροι καὶ ἐνεοί Plat. Alc. II, 140d ; B.A. 251 ἐνεὸς ὁ διὰ μωρίαν λήθαργος καὶ ἀμνήμων.
• Adv., Orac. Polyaen. 6.53.