ἐν·αλείφω (f. είψω, part. pf. pass. ἐναληλιμμένος) [ᾰ]
      1 enduire, oindre : τί τινι, HPC. 472, 30, une chose avec une autre (un organe avec une substance) ; au pass. être enduit, PLAT. Rsp. 420 c ;
      2 p. ext. enduire de couleur, acc. ARSTT. G.A. 6, 29 ;

Moy. :
      1 intr. se faire une onction, ANTH. 11, 112 ;
      2 tr. enduire sur soi ou pour soi : τὴν κόμην, PLUT. M. 771 b, se parfumer les cheveux.

anoint with, τί τινι Hp. Morb. 2.36; ὀφθαλμοί ὀστρείῳ ἐναληλιμμένοι Pl. R. 420c; — Med., anoint onself, AP 11.112 (Nicarch.); ἐ. τάς ῥῖνας one΄s nose, Alex. 190; τὴν κόμην φαρμάκῳ Plu. 2.771b; τὼ ὀφθαλμώ Hld. 7.14.
paint within outlines, ὑπογράψαντες ταῖς γραμμαῖς οὕτως ἐναλείφουσι τοῖς χρώμασι τὸ ζῷον Arist. GA 743b24; generally, χύδην ἐ. Id. Po. 1450b1; — Pass., τὸ ἐναλειφθέν coat of stucco, interpol. in Id. GA 726b27.

(ἀλείφω), darauf streichen, einsalben, Hippocr.; ὀφθαλμοὶ ὀστρείῳ ἐναληλιμμένοι Plat. Rep. IV.420c ; μήλῃ τινά Ep.adesp. 95 (XI.126); a.Sp. Auch med., ἐναλείφεται τὰς ῥῖνας Alexis Ath. II.46a ; Lucill. 38 (XI.112).