ἐν·άμιλλος, ος, ον [ᾰ] qui le dispute à, égal ou comparable à, τινί τι, PLAT. Prot. 316 b ; ISOCR. 95 d ; ou τινι εἴς τι, PLAT. Rsp. 433 d ; ou τινι πρός τι, PLAT. Criti. 110 e, comparable ou égal à qqn pour qqe ch. ; avec le gén. ἐν. τινος, PLUT. Agis et Cleom. c. Gracch. 3 ; en parl. de choses, qui peut lutter avec, égal à, dat. DÉM. 786 fin.

Étym. ἐν, ἅμιλλα.

ον, (< ἅμιλλα) engaged in equal contest with, a match for, τὴν φύσιν ἐ. τοῖς ἡλικιώταις Pl. Prt. 316b, cf. Isoc. 5.68; ἐ. τινὶ πρός τι Pl. R. 433d, Criti. 110e, cf. Arist. Pol. 1283a5; τοῖς πολίταις ἐ. παρασκευάζων ἑαυτόν IG2². 835.12, cf. Plu. Comp. Ag. Gracch. 3; τὰ λοίπ’ ἐ. τούτοις on a par with, D. 25.54; τοῖς κρατίστοις ἐ. τὸν κυνισμὸν εἶναι Jul. Or. 6.182c. Adv. -λως, τινί equally with, Isoc. 12.7.

wetteifernd, im Wettkampf Einem gewachsen, gleich ; τοῖς ἡλικιώταις Plat. Prot. 316c ; Isocr. 5.68 u. öfter ; Dem. 25.54 ; dem συμβλητόν entsprechend, Arist. Polit. 3.8 ; πρός τι, Plat. Critia. 110e u. Sp.; τινός, Plut. Ag. et Graech. 3.
• Adv. ἐναμίλλως, τινί, Isocr. 12.7.