ἐμ·παρέχω (ao.2 ἐμπαρέσχον) :
      1 fournir, procurer, PLUT. Galb. 29 ; LUC. Conv. 28 ; APP. Civ. 5, 68 ;
      2 fournir l’occasion de, permettre de, inf. THC. 6, 12 ; 7, 56.

Étym. ἐν, π.

hand over to another, put into his power, τὴν πόλιν ἐμπαρασχόντες προκινδυνεῦσαι Th. 7.56; μηδὲ τούτῳ ἐμπαράσχητε… ἐλλαμπρύνεσθαι put into his power, allow him to gain distinction, Id. 6.12; ἐ. ἑαυτόν τινι give oneself up as his tool, App. BC 5.68; but ἐμπαρασχεῖν ἑαυτὸν τοιούτῳ τινί (sc. δείπνῳ) accept an invitation, Luc. Symp. 28; — Med., ποτὶ τὸν θίασον… εὔνουν ἑαυτὸν εχόμενος Rev.Arch. 22 (1925).64 (Callatis), cf. Ph. 2.127.
supply, furnish, ψυχῇ τέρψιν, δυνάμεις τισί, Id. 1.12, 2.383, al. ; ὄνομά τινι Plu. Galb. 29.

(ἔχω), darreichen, preisgeben ; ἐμπαρασχόντες τὴν πόλιν προκινδυνεῦσαι, sie ließen die Stadt sich der Gefahr aussetzen, Thuc. 7.56, vgl. 6.12 ; ὄνομά τινι, den Namen dazu hergeben, Plut. Galb. 29 ; ἑαυτόν, sich preisgeben, Luc. Lapith. 28 ; sich im Kampfe dem Tode aussetzen, App. B.C. 5.68.