ἐκ·μαρτυρέω-ῶ [ῠ]
      1 attester publiquement, acc. ESCHL. Eum. 461, Ag. 1196 ; πᾶσιν, DH. 7, 33 ; εἰς πολλούς, ESCHN. 15, 19, à tous, devant de nombreux témoins ; abs. IS. 40, 8 ;
      2 attester par écrit, en parl. d’un absent, DÉM. 929, 24 ; 1131, 4 ; ESCHN. 30, 33 ;

Moy. se faire attester, IS. 40, 26.

to bear witness to a thing, c. acc., φόνον A. Eu. 461; ἐκμαρτύρησον… τό μ’ εἰδέναι Id. Ag. 1196; εἰς πολλούς before many persons, Aeschin. 1.107; — Pass., Str. 12.8.6.
make depositions out of court, Is. 3.21, Test. ap. D. 35.20, Aeschin. 2.19.

bezeugen ; ἐκμαρτύρησον προὐμόσας τό μ' εἰδέναι Aesch. Ag. 1169 ; als Zeuge aussagen, u. zwar ἅπερ ἤκουσε, οὐχ ἅπερ εἶδέ τις, B.A. 188 ; öfter bei den Rednern, εἰς πολλούς, vor Vielen, Aesch. 1.107. Auch = abwesend sein Zeugnis abgeben, Dem. 35.20, Isae. 3.21. – Med. ἐκμαρτυρησάμενος Isae. 3.24.