ἐκ·κάμνω (impf. ἐξέκαμνον, f. -καμοῦμαι, ao.2 ἐξέκαμον) se lasser : τι, THC. 2, 51, de qqe ch. ; avec un part. ἐξέκαμον πολεμοῦντες, PLUT. Sol. 8, ils se lassèrent de faire la guerre ; cf. DC. 40, 24 ; 52, 33 ; ἐκκ. ὑπὸ γήρως πρός τι, PLUT. Cato ma. 24, devenir, par la fatigue de l’âge, impropre à qqe ch. ; avec un suj. de chose : σίδηρος ἐξέκαμεν πληγαῖς, PLUT. Cæs. 37, le fer se fatigua de frapper, càd. s’émoussa.

grow quite weary of a thing, τὰς ὀλοφύρσεις Th. 2.51; c. part., πολεμοῦντες ἐξέκαμον Plu. Sol. 8, cf. Pomp. 32, D.C. 40.24; ἐξέκαμεν ὑπὸ γήρως πρὸς τὰ δημόσια he became unfit through age for…, Plu. Cat. Ma. 24; σίδηρος ἐξέκαμε πληγαῖς it is worn out (gnomic) with blows, Id. Caes. 37 ; ἐ. ἡ ἀρετή τισι Max.Tyr. 29.2.

(κάμνω), ganz ermüden, c. partic., ἐξέκαμον πολεμοῦντες Plut. Sol. 8 ; a.Sp.; τὰς ὀλοφύρσεις Thuc. 2.51, der Klagen überdrüssig werden ; ἐξέκαμεν ὑπὸ γήρως πρὸς τὰ δημόσια Plut. Cat. mai. 24, vgl. Sol. 31 ; auch σίδηρος ἐξέκαμεν πληγαῖς, wurde stumpf, Caes. 37.