α, ον :
      1 qui agit volontairement, XÉN. Cyr. 4, 2, 11, etc. ;
      2 qui dépend de la volonté, XÉN. Cyr. 5, 1, 10.

Étym. ἐθέλω.

α, ον, voluntary, X. Cyr. 4.2.11; ἀνάγκη ἐ. Id. Smp. 8.13; of one΄s free will, Pherecyd. (?) 98 J. ; ἐθελούσιον ἱκετεύσαντα D.C. 43.12; ἐθελούσια [τῇ προνοίᾳ] καὶ κατὰ γνώμην Jul. Or. 5.166b. of things, optional, [τὸ ἐρᾶν] ἐθελούσιόν ἐστι love is a matter of free choice, X. Cyr. 5.1.10; γνώμη Ph. 2.482; ἐθελουσίᾳ (sc. γνώμῃ) voluntarily, Hierocl. p. 33A. ; regul. Adv. -ίως X. Hier. 11.12.

ον, auch 3 End., freiwillig ; οὐκ ἀνάγκῃ ἀλλ' ἐθελούσιοι καὶ χάριτος ἕνεκα ἐξιόντες Xen. Cyr. 4.2.6, vgl. 6.3.12, Hell. 4.8.10, wo ἐθελούσιαι πόλεις steht ; Sp. Auch von Sachen, τὸ ἐρᾶν ἐθελούσιόν ἐστι, ist etwas Freiwilliges, ist Sache der Willkür, Xen. Cyr. 5.1.5.
• Adv., Xen. Hier. 11.12, l.d.