'seul. dans : ἐπὶ δ' ἀσπὶς ἐ. IL. 13, 543 ; ἐπ' αὐτῷ ἀσπὶς ἐ. IL. 14, 419, son bouclier resta attaché à son corps, càd. l’homme et le bouclier tombèrent ensemble (de ἅπτω¹) ; sel. Aristarque, mais moins bien, le bouclier suivit son corps.

Étym. de ἕπομαι.

'

oder ἑάφθη, Ableitung und Bedeutung ungewiß ; bei Homer zweimal : Il. 13.543 ἐκλίνθη δ' ἑτέρωσε κάρη, ἐπὶ δ' ἀσπὶς ἑάφθη καὶ κόρυς, ἀμφὶ δέ οἱ θάνατος χύτο θυμοραϊστής ; Il. 14.419 ἃς ἔπεσ' Ἕκτορος ὦκα χαμαὶ μένος ἐν κονίῃσιν. χειρὸς δ' ἔκβαλεν ἔγχος, ἐπ' αὐτῷ δ' ἀσπὶς ἑάφθη καὶ κόρυς, ἀμφὶ δέ οἱ βράχε τεύχεα ποικίλα χαλκῷ. Gemeint in beiden Stellen ist wohl, daß der Schild auf den Gefallenen sank. Aristarch schrieb ἑάφθη mit spir. asp. und leitete das Wort von ἕπεσθαι ab, s. Scholl. Herodian. Il. 13.543 ; Andere dachten an ἅπτω (vgl. Τρώεσσι δὲ κήδε' ἐφῆπται u. Aehnliches), Andre an ἐάω ; s. Scholl. Il. 14.419 Apoll. Lex.Hom. p. 61.30, Epimer. in Cram. An. Ox. 1.168.14 La Roche Hom. Textkritik S. 230 Buttmann Lexik. 2.138 Spitzner Excurs. Il. 24.