ή, όν [ῐ]
   I adj. attique, athénien, HDT. 3, 134 ; Att. (ESCHL. Eum. 681 ; AR. Vesp. 1090, etc. ; XÉN. Hell. 1, 1, 36, etc.) ;
   II Subst. :
      1 ἡ Αττική (s.-e. γῆ), l’Attique, HDT. 5, 76 ; etc. ; THC. 1, 2, etc. ;
      2 τὸ Ἀττικόν, le dialecte attique, PLUT. M. 79 d, ou l’armée athénienne, POLYEN 1, 44 ;
      3 οἱ Ἀττικοί, les habitants de l’Attique, AR. Vesp. 1076 ; PLUT. Dem. 1, etc.

• Cp. -ώτερος, CIC. Att. 1, 13, 5. • Sup. -ώτατος, CIC. Att. 15, 1 ; ATH. 268 e, etc.

Étym. pré-grec ; cf. Ἀθῆναι.

οῦ (ὁ) :
      1 Attikos, h. PLUT. LUC. etc. ;
      2 à Rome, Atticus (Titus Pomponius), chevalier romain, ami de Cicéron, PLUT. Cic. 45, etc.

s. LGPN

ή, όν, Attic, Athenian, Sol. 2, Alc. 32, A. Eu. 681, etc. ; σφόδρ’… Ἀττικάς of true Attic breed, Ar. Lys. 56; Ἀ. πάροικος, prov. of a troublesome neighbour, Arist. Rh. 1395a18. ἡ Ἀττική (sc. γῆ) Attica, Hdt. 5.76, etc. ; cf. Ἀτθίς. Gramm., Ἀττικοί, οἱ, Attic writers, Longin. 34.2, Phryn. 302, etc. ; Ἀ. γράμματα the Attic alphabet, D. 59.76, Paus. 6.19.6; Ἀ. σχῆμα, use of nom. for voc., A.D. Synt. 214.2; χρῆσις ib. 59.20; Ἀττικόν, τό, the Attic style, Plu. 2.79d; Comp. -ώτερος Cic. Att. 1.13.5 (with play on the name Atticus); Sup., ib. 15.1b. 2. Adv. -κῶς D. 16.2 codd., Luc. Sol. 6; Comp. -ώτερον A.D. Adv. 132.20. Ἀττικόν, τό, a remedy, Hp. Epid. 4.47.

attisch, athenisch ; ἡ Ἀττική, sc. γῆ, das Land Attika.