αγος (ὁ, ἡ, τὸ) [ᾰγ]
   I adj. rapace, AR. Eq. 137 ; XÉN. Mem. 3, 1, 6 ; au neutre, ANTH. 9, 272 ; p. suite, pillard, AR. Nub. 351, etc. ;
   II subst. :
      1 ἡ ἅ. rapine, HÉS. O. 354 ;
      2 ὁ ἅ. sorte de croc ou de grapin de fer, MOSCHION HIST. (ATH. 208 d).

• Sup. ἁρπαγίστατος, PLAT. COM. (EM.).

Étym. ἁρπάζω.

αγος, ὁ, ἡ, (< ἁρπάζω) robbing, rapacious, Ar. Eq. 137, v.l. in Fr. 628, X. Mem. 3.1.6; λύκοι Lyc. 1309 (v.l. Ἄτρακας); also c. Subst. neut., ἅρπαγι χείλει AP 9.272 (Bianor); Sup. ἁρπαγίστατος Pl.Com. 57.
mostly as Subst., ἅρπαξ, ἡ, rapine, Hes. Op. 356.
ἅρπαξ, ὁ, robber, peculator, τῶν δημοσίων Ar. Nu. 351; ὁ μὲν κλέπτης ὁ δ’ ἅ. Myrtil. 4; πάντες εἰσὶν ἅρπαγες (sc. οἱ Ὠρώπιοι) Xeno 1.
species of wolf, Opp. C. 3.304.
grappling-iron, used in sea-fights, App. BC 5.118, Moschio ap. Ath. 5.208d; flesh-hook, J. AJ 8.3.7.

αγος,
1) räuberisch, gierig, neben προετικός Xen. Mem. 3.1.6 ; vgl. Cyr. 6.1.27 ; bes. Sp.; λύκοι Matth. 7.15 ; χεῖλος Bian. 4 (IX.272); gew. subst., Räuber, Ar. Nub. 251 ; Strat. 23 (XII.181).
2) ἡ ἅρπαξ, der Raub, entgeggstzt δώς Hes. O. 354.
3) ὁ ἅρπαξ, ein hakiges Geschoß, App. 5.118 ; Ath. V.208d. Im EM. aus Plut. com. superlat. ἁρπαγίστατος.

ἅρπαξ, -αγος, ὁ, ἡ
(< ἁρπάζω), [in LXX: Gen.49:27 (טָרַף) * ;]
rapacious: Mat.7:15, Luk.18:11; as subst., a swindler, an extortioner (MM, see word), 1Co.5:10-11 6:10.†
(AS)