ἄ·ϋπνος, ος, ον :
      1 sans sommeil, qui ne dort pas, OD. 9, 404, etc. ; ESCHL. Pr. 32 ; SOPH. EUR. XÉN. etc. ; fig. qui ne se repose pas : κρῆναι ἄ. SOPH. O.C. 686, sources qui ne sommeillent jamais, càd. qui ne cessent jamais de couler ;
      2 que l’on passe sans sommeil (nuit), IL. 9, 325 ; OD. 19, 340 ; cf. SOPH. Aj. 880 ;
      3 ὕπνος ἄ. SOPH. Ph. 848, sommeil qui n’en est pas un, sommeil léger.

• Sup. -ότατος, DC. 72, 8.

Étym. ἀ, ὕπνος.

ον, sleepless, wakeful, of persons, Od. 9.404, 10.84, 19.591, A. Pr. 32, E. Or. 83, X. Cyr. 2.4.26; Sup. -ότατος, τῶν στρατηγῶν D.C. 72.8; ἔχειν ἀΰπνους ἄγρας, of fishermen, S. Aj. 880; of the eye, ἄϋπνά τ’ ὀμμάτων τέλη E. Supp. 1137; metaph, sleepless, never-resting, ἄ. πηδάλια dub. in A. Th. 206 (lyr.); κρῆναι S. OC 685 (lyr.); ἀκταί E. IT 423 (lyr.). Adv. -νως Sannyr. 2 D. of nights, sleepless, πολλὰς μὲν ἀΰπνους νύκτας ἴαυον Il. 9.325, Od. 19.340; also ὕπνος ἄ. a sleep that is no sleep, from which one easily awakes, S. Ph. 848 (lyr.).

schlaflos, Hom. u. Folgde, sowohl von Personen als auch Sachen, πολλὰς ἀΰπνους νύκτας ἴαυον Il. 9.325 ; γῆρας Eur. I.A. 4 ; ὕπνος, ein Schlaf, der so gut wie keiner ist, der nicht erquickt, Soph. Phil. 837 ; übertr., κρῆναι O.C. 691, nie versiegende Quellen ; πηδάλια, nie ruhende, Aesch. Spt. 189. Auch in Prosa, Plat. Tim. 52b.