ἄ·ψυχος, ος, ον [ῡ]
      1 sans souffle, sans vie, ARCHIL. (STOB. Fl. 64, 12) ; SIM. (ANTH. 7, 443) ; EUR. Tr. 619 ; PLAT. Leg. 873 e, etc. ; ARSTT. etc. ; ἄ. βορά, EUR. Hipp. 952, nourriture non animale, càd. végétale ;
      2 fig. sans cœur, lâche, ESCHL. Sept. 192 ; XÉN. Cyn. 3, 2, 3, etc. ; en parl. du style, DH. Dem. 20.

• Cp. ἀψυχότερος, ARSTT. H.A. 9, 1, 30.

Étym. ἀ, ψυχή.

ον, lifeless, inanimate, πόθῳ Archil. 84; μνημεῖ’ ἄψυχ’ ἐμψύχων Simon. 106.4, cf. E. Fr. 655, Tr. 623; λωτὸς ἄ. ἔμπνουν ἀνίει Μοῦσαν Sopat. 10; ἃ ἀψυχότατα τῶν ὀστῶν with least life or sensation, Pl. Ti. 74e, cf. Arist. de An. 413a21, etc. ; ἄ. θεοί, of statues, Timae. 127. ἄ. βορά non-animal food, E. Hipp. 952.
spiritless, faint-hearted, κάκη A. Th. 192; ἀνήρ Trag.Adesp. 337; ἀψυχότεραι αἱ θήλειαι [ἐλέφαντες] Arist. HA 610a21; of style, lifeless, D.H. Dem. 20. Adv. -χως Poll. 2.227.
materialistic, λόγος Porph. Gaur. 14.4 (Comp.).

[ῡ], (ψυχή),
1) leblos, νεκρός Eur. Troad. 619 ; βορά, Speise von einer leblosen Sache, Hipp. 959 ; ἄψυχον, dem ἔμψυχον entgeggstzt, Plat. Soph. 227a u. öfter ; den ζῷα entgeggstzt Plut. Them. 11 ; γράμματα Num. 22.
2) mutlos, feig, Aesch. Spt. 175, B.A. 17, was Poll. 3.136 mißbilligt ; von Schriftstellern, geistlos, Sp.

ἄψυχος, -ον
(< ψυχή), [in LXX: Wis.13:17 14:29 * ;]
inanimate, lifeless: 1Co.14:7.†
(AS)