ἄ·χραντος, ος, ον, non souillé, pur, EUR. I.A. 1574 ; d’où intact, ANTH. 9, 563, etc. ; joint à καθαρός, PLAT. 1 Alc. 113 e ; avec un gén. ἄ. αἵματος, OPP. H. 2, 648, non souillé de sang ; cf. OPP. C. 1, 238 ; M. ANT. 3, 4 ; avec le dat. τινι, ION (ATH. 468 c) non souillé par qqe ch.

Étym. ἀ, χραίνω ; cf. ἀχράαντος.

ον, undefiled, immaculate, E. IA 1574, A.R. 4.1025; μίτρη Mosch. 2.73; c. gen., ἡδονῶν M.Ant 3.4; ἐμψύχου βρώσεως Philostr. VA 6.11; αἵματος Oppian. H. 2.648; metaph, τεκμήριον καθαρὸν καὶ ἄ. Pl. Alc. 1.113e; ἄ. ἰδέα Luc. Dem. Enc. 13, cf. Am. 22; οἰκειότητες Jul. Or. 1.9c; τὸ ἄ. δικαστήριον, freq. in Pap., as POxy. 59.10 (iii AD); ἄ. πυρί, of a cup, Ion Trag. 1, cf. Theoc. 1.60. Adv. -τως Iamb. Myst. 5.9, Procl. in Alc. p. 32C.

unbefleckt, αἷμα Eur. I.A. 1574 ; Mosch. 2.73 u. a. sp.D.; neben καθαρός Plat. Alc.I, 113e ; νομοθεσία Luc. Amor. 22.