ἄ·φιλος, ος, ον [ῐ]
      1 sans amis, ESCHL. Ch. 295 ; SOPH. El. 819 ; PLAT. Leg. 730 c ; joint à ἔρημος et à ἄπολις, SOPH. Ph. 1018 ; à ἄκλαυτος, SOPH. Ant. 876 ; avec un gén. ἄφ. φίλων, EUR. Hel. 524, dépourvu d’amis ;
      2 ennemi, hostile, ESCHL. Sept. 522 ; SOPH. O.C. 186 ; PLAT. Rsp. 580 a ;
      3 non agréable, désagréable, déplaisant, SOPH. O.C. 1237.

Étym. ἀ, φίλος.

ον, of persons, friendless, A. Ch. 295, S. El. 819, Pl. Lg. 730c, R. 580a; ἄ. ἔρημον ἄπολιν S. Ph. 1018; ἄκλαυτος ἄ. Id. Ant. 876 (lyr.); c. gen., ἄ. φίλων E. Hel. 524 (lyr.); τὸ ἄ. Ph. 2.662. of persons and things, unfriendly, hateful, A. Th. 522, S. OC 186; ἄφιλα παρ’ ἀφίλοις ἔπεσε… Ἀτρείδαις Id. Aj. 620; λίαν ἄφιλον φαίνεται Arist. EN 1101a23; unsociable, γῆρας S. OC 1237; perh., c. gen., hostile to, ἀσφαλείας Phld. Lib. p. 36O. ; τὸ λαθραιοπραγεῖν ἀφιλώτατον ib. p. 20 O., cf. Carneisc. Herc. 1027.16. Adv. -λως in unfriendly manner, A. Ag. 805.

1) ohne Freunde, Aesch. Ch. 293 ; Soph. Phil. 228 ; φίλων Eur. Hel. 531 ; Plat. Legg. V.730c ; unangenehm, γῆρας Soph. O.C. 1238.
2) feindlich, Aesch. Spt. 504 ; neben ἄδικος Plat. Rep. IX.580a ; Sp. Beide Bdtgn vrbdt Soph. Aj. 611 ἄφιλα ἔργα παρ' ἀφίλοις Ἀτρείδαις.