ἄ·φαντος, ος, ον :
   I qu’on ne voit pas, càd. :
      1 invisible, caché, SOPH. Ph. 297 ; d’où secret, PD. P. 11, 30 ;
      2 obscur, PD. N. 8, 34 ;
   II qu’on ne voit plus, disparu, anéanti, IL. 20, 303 ; ESCHL. Ag. 624 ; ἄφαντον οἴχεσθαι ou ἔρρειν, ESCHL. Ag. 657 ; SOPH. O.R. 560, disparaître, s’anéantir ; p. suite, oublié, IL. 6, 60.

➳ Poét. ; en prose, seul. NT. Luc. 24, 31.

Étym. ἀ, φαίνω.

ον, (< φαίνομαι) made invisible, blotted out, ἀκήδεστοι καὶ ἄ. Il. 6.60; ἄσπερμος γενεὴ καὶ ἄ. ὄληται 20.303, etc. ; hidden, ἄ. ἕρμα A. Ag. 1007 (lyr.); ἔφην’ ἄφαντον φῶς S. Ph. 297; ἄ. ἔπελες Pi. O. 1.46; ἐκ βροτῶν ἄ. βῆναι S. OT 832; ἁνὴρ ἄ. ἐκ… στρατοῦ he has disappeared, A. Ag. 624; ἄ. οἴχεσθαι ib. 657, Jul. Or. 2.59a; ἔρρειν S. OT 560; ἀρθεῖσ’ ἄ. E. Hel. 606; ἐκ χερῶν Id. Hipp. 827 (lyr.); ἴχνος πλατᾶν ἄ.
disappearing, A. Ag. 695 (lyr.); invisible, νύξ Parm. 9.3.
in secret, ἄφαντα βρέμειν Pi. P. 11.30.
obscure, Id. N. 8.34; θεοῖς δῆλος θνητοῖσι δ’ ἄ. Epimenid. II. — Poet. and late Prose, ἄ. γενέσθαι D.S. 3.60, 4.65, Ev. Luc. 24.31; τὰ ἄφαντα φήναντες Aristid. 1.260 J., cf. Sch. Arat. 899.

unsichtbar, verdunkelt, verschwunden, wie ἀφανής ; nur bei Dichtern ; Hom. Il. 6.60, 20.303 ; bes. Tragg.; ἄφαντον φῶς, unerwartet, Soph. Phil. 297.

ἄφαντος, -ον
(< φαίνομαι), poët. and late prose (MM, see word)
invisible, hidden: Luk.24:31.†
(AS)