ἄ·τεχνος, ος, ον, sans art :
   I en parl. de pers. inhabile, inexpérimenté, PLAT. Pol. 274 c ; PLUT. LUC. ; p. opp. à τεχνίτης, PLAT. Soph. 219 a ; GAL. 6, 83 ; ou à ἔντεχνος, PLAT. Phædr. 262 c ; ἄ. τινος, SEXT. inexpérimenté en qqe ch. ;
   II en parl. de choses :
      1 sans art, grossier, PLAT. Phædr. 260 e ; Leg. 938 a, etc. ;
      2 non travaillé, naturel, simple, RHÉT. 3, 457 W. ; πίστεις ἄτεχνοι, ARSTT. Rhet. 1, 2, 2, preuves naturelles, tirées du sujet.

• Cp. -ότερος, HPC. 788 a ; PLAT. Leg. 679 d.

Étym. ἀ, τέχνη.

ον, without art, unskilful, Pl. Plt. 274c; esp.
ignorant of the rules or principles of art, opp. ἔντεχνος or τεχνίτης, unskilled, unprofessional, of persons, Id. Sph. 219a, Gal. 6.134, S.E. P. 3.262; having no trade or profession, PFlor. 4.14 (iv AD); unsystematic, διδασκαλία Anon. in SE 67.31; of pursuits, ἄ. τριβή Pl. Phdr. 260e, cf. 262c, Lg. 938a; πίστεις ἄ. proofs not invented by the orator, Arist. Rh. 1355b35, 1375a22; ἀποδείξεις Ph. 1.355; αἰσχρὸν καὶ ἄ.
not workmanlike, Hp. Fract. 30; πῦρ uncreative, opp. τεχνικόν, Zeno Stoic. 1.34; φαντασία ib. 2.24.

(τέχνη), ohne Kunst,
   a) kunstlos, einfach, argumentatio, Cic. Top. 4.24 ; πίστεις Arist. rhet. 1.2, den ἔντεχνοι entggstzt, die nicht der Redner angibt, sondern äußere, schon vorhandene.
   b) kunstwidrig, Ggstz ἔντεχνος, τριβή Plat. Phaedr. 260e ; unerfahren in der Kunst, Ggstz τεχνίτης Soph. 219a ; ἀτεχνότεροι καὶ ἀμαθέστεροι Legg. III.679d.